niech ptaki nie odlatują

tych pór nie obierają

czasie zatrzymasz się

chociaż na moment ten

dobre serca są przecież

które bić przestaną

ciężki piach je przygniecie

daj im wieczne spoczywanie

dzieci kolejne wyrosną

nam zaś włosy siwe

i zejdziemy ze sceny

będzie martwe, które żywe

pewno w zaświaty te

w których ogrody kwitną

umierając dowiem się

opuszczając Rzeczpospolitą

Wszystkie reakcje:

on wyrośnięty

ona zaś średnia

miłość metrów nie mierzy

to też bardzo kochali się

i pachniały grochodrzewy

aż ludzie zazdrościli im

w tym czasie nie krótkim

gdyż oboje odeszli

jedno po drugim

historia o miłości jest to prawdziwa

dziewczyna studiowała

ich dziecko było już w drodze

on dobrze zarabiał

no cóż, stało się

niedane im było niestety

pewnego ranka, spiesząc się tam zginął

gdzie teraz krzyż stoi

ona z tej rozpaczy zabiła się

strych wysoki nie było nikogo

śmierć to tragiczna

odwaga wielka

tak targnąć się na siebie

teraz obydwoje obok siebie lezą

i nie wiadomo czy widzą się w niebie

Lubię to!

Komentarz

Wyślij

czy nie obrośnie w te piórka

kiedy cię chwalić będę

raz na jakiś czas oczywiście, iż można

codziennie nie sądzę

kochać się ile wlezie

bez tychże ograniczeń

ależ przecież to niebo jest na ziemi

kochając cię

gwiazdy z tą wizytą do wszystkich pokoi

zgaszę ich obecność zasłoniwszy firanki

z tobą jak najciemniej

zrobi się namiętnie

do poranka zdążymy

i pogoni nas słońce

przecież coś robić trzeba

praca do gara i przespać się raz jeszcze

Lubię to!

Komentarz

Wyślij