tylko zapaść się pod ziemię by od nowa żyć po prostu zniknąć i gdzie indziej być gdzie nikt mnie nie zna i nie oczekuje nie niczego ode mnie śmiejące się hieny prosto w moją twarz portretu nie porwę który żywy tkwi co dzień w mojej głowie w najmniejsze strzępy te to są żywi ludzie tak żywi jak ja kiedy jedno się kończy drugie początek swój mai przychodzi burza z którą ulewny deszcz Bogowie greccy przebudzili się tytanów pełno każdy gromi czymś a ja tylko jeden głowa i mur