kiedy Anna Jantar leciała niestety nie zeszła z pokładu samolot spadł nagle na płytę lotniska Okęciea ja nie wniebowzięty szóstki nie trafiłem jak również dorożkąpo Warszawie nie jeździłem a co tam jakaś szóstka chociaż lata gran ino trójki czasem ot takie szczęście mam a niech tam cóż wygrana znaczy kiedy się żyje samotnie pewno by wszystkie przyległy zatem niech gęś je kopnie moja wygrana w mym sercu gdzieś tam w Tarnowskich górach acz miłość oczywiście a reszta to klapa i bzdura

już bociany w sejmiki czymże cztery miechy dwa na chów drugie by gotów młode do długiej drogi jakże w sierpniu stop koszeniu gdyż deszcze padają zboże leży plon nie świeży jeszcze zapowiadają w każdym kłosie oj umiera które człowiek nie pozbiera i do tego bandycki tam ci kraj w tym świecie nie raj ściskam pasa przez to wszystkoi upadłem nisko a ludzie swoje robią brzydkim słowem przyozdobią

ile się należy pieniądz wynalazek diabła zabij kradnij cudzołóż dziesięć przykazań z góry Synaj wbrew Bogu oto przymierze moje rzucam ci tęczę byś o tym wiedział iż z tobą jestem a Jezus bije ci jasnością w przemienieniu i tym również którym zdradzą lub zdradzili uwolnijcie Barabasza więc uwolnili a Judasz co go zdradził się powiesił oj pełno jest takich aż za dość pomimo takich nie potępiam ponieważ wierzę w ich nawrócenie się

zacności zadków ruszyć się nie chciało więc patrzyli z okien pałacu na zwycięzcę maratonu a zegar Big Beng ding ding a Irlandię nie dość że zaraza ziemniaczana to jeszcze Anglik grabił więc przez tę wodę gdzie ziemia obiecana a w taborze nie jeden skonał oto historie człowieka przez człowieka a czarne kruki dziobały i przez wojny jakie na ziemi same gorycze zadały chce się przytulić matka do syna a syn leży gdzieś trupem ponoć zwycięzcą należy się wszystko przegranym jałową zupę

To nie deszcz to łzy anielskie w ubogiej życie nie sielskie szatan się panoszy przybrawszy człowiecze oczy tysiące Kainów Abli zabija i czyja i czyja to wina a żyd się Jezusa wypiera mówiąc i iż to fałszywy mesjasz oj strasznie strasznie było i będzie wszędy i dookoła czarny anioł ojciec zła tego jest przyczyną

To życie wzrusza więc żale daremne choćby nie wiem co wstecz nie sięgać w te przykre w nie przykre a oszczędź że siły by pożyć dłużej w te serce ❤️ gdzie miły i chmury gonią choć czarne są one to ja Eos przywałam wraz z nią roz gonię i stanie się jasność taka że cho cho miliony dni pięknych i nocy sto gwiezdne tak co oczy nie widziały a ja płonę i płonę cały a jakże nie płonąć i cóż innym do tego bo biały gołąb serca mojego oj rwie się rwie się do lotu ochoczy a czemu znów płaczeszwytrzyj swe oczy

Łzy a czymże one gdyż o nich zapomniałem na górę Olimp wejdę i grochy boskiej radości sprowadzę a czemu to płakać a czemu na szkodę sercu pięknemu przecież już przeminęlo najgorsze które było Tara twa mała Tara i teren górzysty w pobliżu wzrok wrogi niech nigdy cię nie sięgnie oj Scarlet i twoja Tara a w ogrodzie kwiaty a twoje córy są w rodzimym no i w świecie

cóż ludzie nie dobrzy stąd te łzy z nieba a i ziemia się gniewa wszędy Boryny i Dulskie ze swoją moralnością a mnie lat przybyło a nie ubyło zatem nie młodzian już spojrzy wszy na foczkę oj ma się na harce takowe jest życie no cóż co racja to racja .mnie post wegetacja choć dziarskość jeszcze jest nic po zapale zatem w kanele miłostki moje a za rzuć białą chustę na głowę moją i wyrwij z tego świata gdyż ja nie chcę być banitą w moich nie harcachprzez lata

nie ja pana światu nie oddam rzekła mocipani a ja Gabriel który nim do nieba pójdą im grzechy zwarzy niech duszyczka każda będzie lżejsza od pióra i stroni od grzechu ciężkiego a ten co się wzbrania przed każdym już jedną nogą w tym niebie na pokuszenie miłości twojej miłości o prześliczna chociaż nie wielączelistka a jednak rwie się moje serce do cię chociaż pochmurno w te pochmurności serca promienia rzucam i stanie się słońce ☀️ serca mojego

Chyba chmurzysty pod niebem nieczystym jeszcze ptak nie zamilkł ślicznie oj przepięknie śpiewa w ten sierpniowy dzień szaro się porobiło w tym świecie a w sercu jakoś dziwnie czemu to a to czemu we mnie takowa przemiana a może przez mociupanią toż krokodyla nie mam a Nilu nigdy nie widziałem na oczy no i piramidy Cheopsa a dzięki a no wielkie dzięki bez tego że krokodyla w te że amory bom skory oj skory oświadczam i rzeka nie jedna płynie do Szczecina w której ryby więcej tlenu mają przez te deszcze ze zerwany chmur z koryta wzbierają łódką tą że łódką która rzec jasna gondolą niech nam będzie Wenecja i tak popłyniemy sobie

kim jesteś powiedz mi czy tym o czym myślę czy w pięknym Narcyzie tylko piękno zobaczę a serca nie ujrzę co mi po pięknie które nie ma duszy takowe serca nie poruszy sycenie oczów jeno przeto marna pociecha kwiat piękny zerwany komuś powinien być dany a nie w te dzbany by tylko moje oko cieszył więc niech rośnie gdzie chce sobie i cały świat cieszy gdyż ja nikomu nie będę narcyzem ni w tej lub w innej chwili

pani Dulska niczym żyd kamienica moja i na zbity pysk nie tak nie może być w mojej dzielnicy moralność musi być nieszczęsną kobiecina przez męża otruć się chciała a jej serce zimne jak głaz coś takiego na moich włościach trzeba przegnać ją stąd cudze pod lasem swojego pod nosem przeto nieroba syna wychowała który się szlajał po kawiarni no i do Hani się dobierał do służącej co w jego domu sprzątała a jej córeczki to ci dopiero studentki ot takie sobie dwie figlarki nie wspomnę już o Felicjanie po prostu mężulek ciapowaty

ulewy i ulewy a lato ucieka i z małego potoku zrobi się rzeka jeno patrzyć jak będę łowił Milickie karpie w moim ogrodzie toż raz już płyneła w wielkiej powodzi a nurt był taki że cho cho i można było oj można było jak w Pawle i Gawle w mojej piwnicy ryby łowić a wieś opustoszała zupełnie cała żywego ducha nie było widać wraz z dobytkiem i z inwentarzem ludzi poniosło gdzieś a ja przeżyłem i wciąż byłem tak trwając na swoim w dzień dzień padało jak w biblinyn potopie ze czterdzieści dni choć było minęło ludzi nie nauczyło gdyż wciąż są tacy sami pani Dulsk więcej niż tysiące ze swoimi moralnościami