ach te nasze grzeszki

niby tak niechcący

a jednak niczym nocne nietoperze

z jaskiń naszych mroków

nazbiera się tak nazbiera

czemuś ty winna

może przez swój język

oraz czyny swoje

czy nieświadome

będą rozliczone

to ci rzecze owszem

w niebie policzone

każdy przecież ciąży

i na szali warzy

mniej się na baczności

bo cię czart usmaży

Dante nie przyklaśnie

gdyż on pisał o tym

w któryś krąg nie wpadnij

bo dusza nie motyl

krzyczy do mnie radość

ptaki śpiewają

chmurność pogrążona

weselsza dziś jest moja dusza

kołocze moje serce inaczej

tą inną miłością

każda jest niezwykłą

ja swoją upodobałem

człowiek o troskach zapomina

kiedy jest nie sobą

być w tym stanie

ogromne to szczęście

wymyśliłem cię pod najpiękniejszą postacią

może pojawisz się kiedyś

najprawdziwsza z najprawdziwszych

i niewymyśloną

kochasz

acz na pewno

to, czemu migdalisz się z inną

jej wytykasz

tobie zaś wolno

na Boga kim ty jesteś

miłość to łajza

czy nie łajza

a może kochanka, która wskakuje do łóżka

rogaczem on, kiedy ona

że aż po grób o tym zapomnij

aż ręce opadają, ale kochać trzeba

choćby przelotnie i krótko

miłość to taka pocztówka

z tą słodką wiadomością

bogaty ten dom, gdy stół stoi

i krzesło jest nie jedno

gdzie gwar piskląt

kredki i tornistry

tam zamiana pokoleń

i chociaż izba zubożeje

któreś przypomni sobie

ze złym zamiarem

mało kiedy dobrym

o podział

topory w ruch

zdjęcia podarte

na których nikt dobrze nie wygląda

jeszcze nie zastygł

a już tańczą

i każdy lwią część chce wyrwać

wstydźcie się wstydźcie

bo aż świeża ziemia się zatrzęsła

Wszystkie reakcje:

drogi, ach te drogi

jedne do raju

drugie zaś Bóg jeden wie dokąd

krzyże nasze

lżejsze od Chrystusowego

Quo Vadis nasz

miernota kąkole

bogactwo posiadając

kiedyś zubożejesz

drzyj

niestety ty nie drżysz

tylko ironiczny uśmieszek

ziemskie nie twoje wszystko

chcesz więcej

z jakiego prochu

przecież z łona matczynego jestem

które śpi

to się w tobie przebudzi

to jest pewne

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

a żeby na psa urok

tylko cóż pies winien

ma swoją budę

przy której być powinien

psia kość do kości

Archeolog z nich szkielet złoży

może jakiegoś Minotaura

jelenia zaś z poroży

cóż bujane to my mamy

po chmureczkach chodzimy

i póki są humory

zapałów swych nie studzimy

lasy ciemne bory

w których można się zgubić

z aniołem odnajdziesz drogę

o ile dasz się polubić

tak myślę sobie i myślę

że nie przegadam tego

odstąpić czemuż by nie

jutro mnie ujrzysz Bóg da

żywego

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij