Chcę tylko ciebiei boję się tej miłość spłoszyć cichutko sobie podejdęby sobie na nią popatrzyć .jak moje ptaszę małe drży niczym osika przeto chłodu nie ma by zmarzło ptasie i będę patrzył i patrzył i niech nie odlatuje nie można miłości spłoszyć czego nie uczynię

zamkną bym z tobą w deszczu nie prażąc się w słońcu do suchej nitki lub gorzej i deszcz by po mnie spłyną swym ciałem byś wysuszyła bym kataru nie dostał moja pielęgniareczko i niżej nie co deczko deszcz i burza minęła zostały namiętnoścido końca świata i dłużej w ogrody twojej miłości

Już kres mojej samotność dzięki twojej .miłości niedziel z tobą tysiące mroki przepędzi słońce tańcz ze mną po kres w naszego życia sens a nasze dłonie splecione na trwałe już z sobą będąwejdź w moje życie kochana toż swoją furtkę otwieram a kiedy tego nie zrobisz to ja się nie pozbieram

Tylko moja miłość której nie wzbraniam którą wybrałaś wyzwoli cię od tychże okropności jakie kiedyś miałaś moje miłowanietakowe będzie jakie mężczyzna do kobiety i zabarczy ci nie będę w takie nie wejdę konkrety pewno zostaniemy już na stałe gdyż to wiem i czuje i jak żyw jestem to ci moja miła ślubuje

Już liczymy minuty i się od trujemy od naszych tęsknot do siebie zaczaruje my swój świat i mnóstwo będzie kochania jakiego niebo nie widziało co moje serce nie wzbrania czeka tu na ciebie twój czarnoksiężnik z krainy Oz a kiedy nie przyjedziesz wielki to będzie cios z mojej krainy czarów co drwalem wędrowała oraz strachliwym lwem czy będzie mnie miła chciała po zawsze

Do każdej miłości trzeba ostrożności imtymności oraz grzeczności nie wypada gburem być chleba ino zjadaczem i tlen sobą truć tylko kochać i kochać psuć nie ma czego psuć bo ja nie psotnik również nie cześnik który się jąka proszę pani mocipani dam ci twoje krokodyle nie te z Nilu acz prawdziwe jak te grochy złote łzy naszego szczęścia

jak będziesz wieczorem patrzeć na zachód słońca to tak jakbyś ze mną patrzyła więc proszę cię moja miła wyjdź wtedy z domu i patrz na te piękne słonice wówczas poczujesz mnie i tę pierwszą randkę że mną jak cię obejmuję i całuję nigdy w ten sposób nie myślałaś więc zrób to po dwudziestej gdyż w swoje cię serce zaproszę już do zawsze

w taniec miłość naszej acz oczywiście zapraszam gitara Cohena niech płonie chociaż śpi dawno nam śpiewa po kres miłości naszej a i z ziemi zejście w ten taniec cię zapraszam i mocno tulić będę co piękne to już dziś a niebo dla naiwnych pogoda dla bogaczy a mnie nie oto chodzi o twoją miłość kochana którą uszanuje a gitara wciąż płonie więc w tule cię w kochanie moje

w cuda twoich ramion deszcze nie spokojne w sady potargane w to ukochane nie w skarby świata gdyż nie w szczęście moje tylko w długie lata jak tu żyw i stoję choćby w gorące co żarem z nieba leje poty ależ oddamtym się ja po dzieje i nie słupem będę również solą w oku wiec iż twoim wszystkim Kmicicem z potopu

Taczankę bym wytoczył com nie bolszewik jakiś by w gwałty jakieś iść oto bądź spokojna za Polskę i dla Polski tylko co to za Polske chyba że za ciebie i również o córy twoje niczym nie pohańbieniei nie będzie z zhańbione kiedy we drzwi nasze Putiny pukać będą a na zachodzie pokój jak również i u ciebie zatem w szranki nie stanę również w zatargi żadne acz w letargu nigdy nie będę toć narzędzia wezmę ze sobą i to ci uczynię że w siódmym niebie będziesz

Ty jesteś moją poezją która tworzysz odsuwam chmury od się by bardziej zbliżyć co w nas w ostatnim wagonie pociągu siadam by dojechać do stacji miłości zatem czekaj na peronie na którym bliskości z którego pójdziemy przez spacer naszego życia chociaż w ostatnim i w najgorszym miejscu dla cię wszystkie zniosę co męki które były im precz pójście ponieważ idę w szczęśliwość ramion twoich

stało się faktem pchnęły nas ku sobie nasze skrzydlate anioły zostaliśmy wysłuchani przez nieba świętości jak również przeto i od Boga dostrzegłem światło w twoje duszy które inni nie widzieli jest ono jak przemienienie Jezusa na obrazie Rafala i bije one jasno i zaprasza do siebie w niebo twojego serca .acz czemu miałbym nie iść i w twe ramiona w twoje cuda ciała które chcę ujrzeć i niech się stanie co już się dzieje na twoich i na moich oczach

Nie pytaj o tamtejsze o nic i ja pytać nie będę gdyż jesteśmy teraz w przestrzeni co było więc minęło a po nam duchy z przeszłości z którymi złe demonyniech w swoje piekła idą zostawią niebo nasze nie ma do czego iść w przykre zaszyty patrzyć nam do przodu razem zgodnie z czasem zegara .i dajmy się sobą nacieszyć zgrzeszyć milion razy acz w dobrych tychże intencjachby niebo nam było miłe i od tego momentu aż do zawsze o ukochana Dulcyneo ty moja jam błędny rycerz a jakże w wiatrakach potwory widzę co rozproszone po świecie a który mi w drogę wlezie tego u siecze dla ciebie ich głowy przyniosę

chcę być twoim uczniem we wszystkim ponieważ jestem przedszkolakiem małym dzieckiem gdyż mężczyzna jest zawsze jak te małe dziecko wciąż jemu tylko gadać jak również rozpieszczać acz oczywiście iż mnie więc u czyń mężczyzną twojego życia bym nie był ciapowaty jak ten od Dulskiej com mistrz toż źle powiadasz boś ty lepsza ode mnie a jam ciemny toż przyznać muszę i aż się duszę gdy w takowych stanach jestem

jesteś od zawsze znamy się jak dwa łyse konie i nie my przed sobą nic do ukrycia .a cóż ukrywać kiedy ja to ty a ty to ja czyli my i piękną jest rzeźbą co ciepło daje na zimny posąg dotąd i ja byłem acz ty również dwie zimne rzeźby co nie spotkały nigdy miłości takowej jak teraz pewno anioły białe skrzydlate tchnęły w nas nowe życie i jesteśmy pełni miłości dla siebie pięknej do zawsze

mierzmy się w sercach i w słowachco nam wyjdzie na dobre ciałami również w tulenie nasze gdyż tego nikt nam nie odbierze które damy sobie a zatem wszem i wobec do wiwatu wszystkiemu i niech bardziej poniesie i bardziej bardziej jeszcze nie w chmury gdzie są marzenia ponieważ swoje już mamy marzenia w naszych marzeniach które są prawdziwe wyrzeźbione nie ręką Michała Anioła gdyż one naszym dziełem

że trudno mi żyć nie przejmuj się z tobą będzie łatwiej i popłyniemy statkiem wspólnie do portu naszego nie będziemy szukać światła latarni ponieważ światłem są nasze serca .co oczy teraz nie widzą to czują one po cóż wyglądać wiosny wiosną naszą to my a motyle nie od dziś do zawsze i nigdy nie od fruną a Eos co oporanku Heliosowi bramę otwiera by mroki przepędzi również nam przepędza od nie od teraz aż do naszych kresów a kiedy jedno z nas z tej ziemi zejdzie to nie obraź się na śmierć moją zawsze do zawsze mnie kochaj

słyszę klangor żurawi za moim ogrodem tuż blisko w upalny poranek lata w cudzie zmieniłaś wszystko .skowronek co się unosi i kotek który prosi i pies co pilnuje podwórza mojego a z nieba leje się żar a w sercu moim twój czar już nigdy samotny nie będę wiem o tym przez pola co skoszone i lasy które zielone do aż samych gór myślami swoimi spieszę i w tulam w tulam się w ciebie

byłem źdźbło trawy a teraz jestem łąką majestatyczną pełną kwiatów patrzyłem w lustro nie dostrzegając swojego piękna dla kogoś a teraz widzę które dla ciebie nie czułem to co odczuwam teraz pewno tak nie było nigdy piękne to uczucie myśleć o kimś a jeszcze piękniejsze kochać czyli ciebie kumulując iż miłość jest podstawą w życiu człowieka a kochać kobietę majestatem dla mężczyzny

ktoś pojawia się nagle co wypełnia pustkę a słowa cisnące do ust muzyką innemu sercu twojemu moja miła i niech motyle nie odlatują co wypełniają dookoła przestrzeń pięknie zbudziły ptaki cię mając na myśli wiem iż nie jestem sam mojego w tulenia pragniesz moich pieszczot do ran i wieczorów do zawsze wiem że kochasz mnie ponieważ czuję to