żyjemy nie tylko dla siebie a świat się z niczego nie wziął kochaniu nie będzie konica puki ludzie jeszcze sąchoćby ostanie miłowanie w milionach twarzy kamieni to właśnie te że jedyne losy świata odmieni co Jezu chodził po ziemi któremu koronę z cierniza ludzi miłowaniejakie to plemię bezczelni czemuż ten krzyż dźwigał weź to do serca człowieku i bądź jak bliźni drugiemu a nie będziesz mieć grzechu

Co rozumy po zjadaligdzie brakuje górnej skalinarcyzy samo luby a pieszczoty to dla zguby przeto nie są za prawdziwe dla przybytku co leniwe ręce by się nie trudziły kity wciskać żeś mi miły w śluby wystawne nie z miłości a za barona to z litości w lalce wydać się chciała co go wcale nie kochała jak świat światem jest na rzeczy a czy Skrucza coś wyleczy kiedy skarby tylko tuli co nadaje się do skeczy

I cóż tam ciekawego w mieście Manhattangdzie ostatnie piętro pięćdziesiątcez którego widać łąkę chmur no i prześliczne słońce może po nich rydwanem złotym Helios cztery konie pogania a jak tam z wysoka widać horyzont kiedy tych chmur nie widać bo ja z niska i same krzaki a w stawach lilie białe mają ogromne liście acz oczywiście na które ważki siadają czaple kormorany a gdzie bociany z młodymi ptakami w migracje czy je zobaczę a ciebie tym bardziej pewno w nie w te wakacje

jeść by żyć a miłość gdzież na takową myślczy warto wstawać toteż cóż daj serca klucz takowe przyjmować takowemu oddawaćludzie bezduszni jakby diabłu posłuszni ino w głowach przybytki szelest czaruje co duszę ujmuje korzyści do suchej nitki z tego wykroićz tamtego wydoić a temu skoczyć do łoża Jagna Boryna a tamten świnia po prostu Reymont od gór do morza

nie będąc komuś priorytetem łudząc się w takowe przemiany nie zgaś że zamiarów swoich nagrodą ich światło będzieczłowiek ważny a i potrzebny więc topór zakop i nie bądź wredny acz siewcą komu w te nie konkrety kiedy dobro serca i inne zalety które dostrzegasz one światem w tobie pokochaj że jak dziewicy lice patrząc oczyma swoimi a szczęśliwym będziesz dnia każdego człowiekiem

dzielni żołnierze zaprawieni w boju to dla świata i dla pokoju by matka syna martwego nie trzymała by żona przed trumną męża nie stała gdzie kruków pełno tam są padliny a wojny przeto z człowieka winny kamienie skały i jałowiznę bronić swojego również ojczyznę by było gdzie mieszkać żonie i córze a w niebie uśmiechną tam się na górze co w czyny swoje rzemiosło uczyniłco bić się będziesz żeś nie zawinił

w ostoje i w bezdomności w domy nie miłościw serc świata pragnienie w zdrowie i uleczenie w rany nie zagojone w marzenia niespełnione w cele w biedy i trudy żeby nie do zguby wyślij aniele co Boże by wiara w człowieku każdym w narody co chcą pokoju w dzieci matczyne troski w mężów by żony kochać piękne sarca żeś boski to ci w nagrodę dusze całego świata niebiosom

na razie piękny dzień tak jak serce twoje pogodynka przepowiedziała taką prognozę miała śliczne jakże pięknie ni żadnej chmureczki a nad złote łany szare skowroneczki panny zapraszają jakby wiosny były i w tymże sierpniu do góry się wzbiły po niebo same wszędy szaraki choć w barwie ubogie a śpiew doniosły taki w takowym śpiewie moje serce rade i mknie do ciebie w autostradęgdzie się zatrzyma to rzecz wiadoma acz oczywiście w twoje ramiona

dom waćpani od remontuje to przy rzecze obiecuję bom ja fach w rękach mam gładzie panele takie tam bułka za masłem takie rzeczy co mnie z tego wręcz wyleczy wszystko gratis mocipani spieszę więc z narzędziami no i siany też o cieple żeby było jak w tym piekle kiedy zimą przyjdzie palić a waćpani będzie chwalić co za cuda żem porobił jak ten kwiat co ozdobił we flakonie duszę dając pokoju nie zamartwiając jaśniej będzie kiedy świeże ściany piękne rzecze szczerze moje narzędzia za całusy przeto są to wielkie plusy dom waćpani tę dekadę nie w remoncie a dam radę złota rączka toż to że mnie mówię prawdę bo czymże ściemnie przeto ściemy są nie w takcie nie cyrograf w ów kontrakcie

toż nie cześnik co ja piszęco ja gadam czy siebie słyszę nie polszczyzna czysta przeto mocipani Liber veto mocipani w moje sejmiki oczko puść że w nie cześniki może tysiąc ich próbuje nie ja jeden ja pisuje aż mnie zazdrość ta ponagla by ich posłać gdzieś do diabła by amorów nie pisali i majątków nie dawali gdyż ja nie ma nic prócz że duszy no i serca co się wzruszy od jednej myśli waćpani krztyny tak jak chłopak do dziewczyny

moja przemiana waćpani iż takowej przemiany kijem nie prze pędziszkrokodyli ze sto dam ci ich aż tyle w te chwile acz oczywiście z dobrymi zamiarami nie żeby cię zjadły a jeżeli już to w akwenie wodnym służyć ci będą jako tę atrakcję i turyści się zjadą i pieniążki pani zarobi po prostu Nil w górach Tarnowskich w rzeczy samej a ja nie chcę twojej zguby tysiąc krokodyli dla mej luby

już się zachmurzyło no i cisza wszędy młode ptaki loty ćwiczą odfrunął tamtędy zachódów ze sto może więcej minie i księżyców tyle w każdej że godzinie przytulenia pustki do kotów marcowań orz kogo to kogo będę ja całował i bociany wrócą i ptactwo nadleci w jakim to miesiącu na pewno nie w trzecim roku kolejnego żadne to nowiny oj poszukam sobie ciebie mej dziewczyny

moje życzenie takowe love i coś jeszcze chmurno dziś w sercu i duszy i nie poruszy choćby się koła toczyły z taborami pełnymi złota rzecz diabelska to w których miłości ni krzty jeno na moją zgubę sto worów lub tysiąc toż to nieszczęście same ja wolę love takowe w tę metamorfozę przemianę

pozostałeś samemu sobiea tłumy chociaż są nie słyszą za ścianami nie pogadasz choćbyś miał o czym w trele morele nikt nie przyjdzie tłum swoje i ty również jak w izolatce tylko że kilka cel zamiast jednej dom bez domu stół bez stołu krzesła na które ty tylko siadasz co za marnotrawstwo a łóżko zimne i światła zapalonego nie ma kiedy wracasz czy to ci pasuje a miło by było gdyby ktoś na ciebie czekał

nie chwalmy dnia przed zachodem słońca gdyż burza przyjść może i rzeka potoku a cebry takie że cho cho cho jakich nie było tego że roku toć w toni chmury za rzeką Odra spieszą do mnie złośliwie iż kropla żadna dzisiaj nie spadnie temu się wielce zdziwię a co tam obłoczki i takie tam ja co innego w głowie mam no i w sercu acz oczywiście czar ciebie co mnie nie pryśnie

a któża cóż w drzwi tak kołacze otwieram i nic i myślę i patrzę a wrony nade mnączarny ptaszyska a co myślałeś że ktoś z nie bliska toż to zjawy z pul przywędrowały w moje drzwi kołatałya może wy wrony dziobami swoimi jakieś wróżby straszne między innymi w takie że wieści w przesądy opowieści i tak jestem szczęśliwy