było piękne lato

były złote łany

serca się kochały

człowiek zakochany

była sobie jesień

i pajączki przędły

liście pospadały

ptaki odleciały

była sobie zima

śnieg leżał biały

tulić miał kogo

nie gapiąc się w ściany

była sobie wiosna

kasztanowce kwitły

sielsko się zrobiło

z nią maj był śliczny

Powróciło lecie

nowe oczywiście

po którym jesień

i pospadały liście

dużo lat tych było

teraz drugie puste

nie ma już kochania

co jest bardzo smutne

Lubię to!

Komentarz

Wyślij

motyl się narodzi wyjdzie z kokonu

łąka zakwitnie i będzie ślicznie

jabłonie zaowocują i dadzą owoce

bo takie jest życie

smutnego człowieka uszczęśliwi

gdy nagle skądś ktoś zapuka

on się otworzy ona zaś przed nim

zaiste miłość wielka

tyle jest jej, iż wszystkich można obdarować

więc czemuż nadal aż tylu samotnych

wstydliwi czy co lub boją się pokochać

nie moim rozumem to pojąć

na własne życzenie nie pójdzie jej śladem

lub ona jego

w młodości można zignorować wiele

za to starość jest najgorsza

próchniejące drzewo

Wszystkie reakcje:

była sobie dziewczyna

i to bardzo smutna

a czemu taka aż

nikt oto ją nie zapytał

zabiła się dziewczyną

ze swoim wielkim smutkiem

a czemu to zrobiła

wszyscy dowiedzieli się o tym

nie kochasz jest źle

kiedy kochasz również

gdyż mając kogoś który ginie tragicznie

to na prawdę się można zabić

była sobie dziewczyna

o której dawno zapomnieli

teraz leży obok niego

ponieważ taka jej była wola

miłość ach ta miłość

ależ słodka jest ona

i również może być

śmiercią straszna

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

nie gardź człowiekiem

gdyż kiedy jego zniszczysz

kiedyś do siebie poczujesz tenże wstręt

człowiek to taka glina dobra lub zła

no cóż, jaka mąka taki chleb

nie naprawisz świata również wszystkich ludzi

więc nie baw się w Boga

że kaleka rodzi się kaleką

że matka chce poronić dziecko

że ktoś się wstydzi inny zaś dużo gada

a naddatek byle co zignoruj to

ponieważ tak być musi

jedne można tolerować zaś inne nie

to też dlatego dodaj głos swój

i bądź tam gdzie powinieneś być

tym krzykiem całego świata

Lubię to!

Komentarz

Wyślij

tyle mam lat ile mi dajesz

a portret wciąż ten sam

kartki wyrwane jesienie przepadły

już zbliża się tylko nasza

i co ci powiedź mam

że nie zatrzymam

że nasze życia swój finał znajdą

i drogą do nieba, jeśli istnieje

a jeśli nie to nicość

i gdzież ci pościelę

i gdzieś się prześpimy

mój grób przecież ciasny będzie

familia zapomni i chwasty porosną

żaden narcyz ten

odejmę ci lata

twój portret schowam

by ramy się nie postarzały

i tylko w pamięci mej będziesz

jak tysiące dni temu

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij