poradź mi co mam z sobą zrobić

trzęsę się cały jak osika u obrzeża lasu

chociaż wiatru prawie nie ma pomimo tego

dygoce tak dygoce porównuję siebie do niej

przyjacielu, jeśli dobrze mi życzysz teraz ku temu będziesz miał

najlepszą okazję

słabość to straszna broń, która powalić może każdego człowieka

dobry kamracie liczę na ciebie

co dwie głowy to nie jedna

siną ino ramionami i poszedł sobie

mnie zostawiając z tym wszystkim

złośliwy kompanie nie od kieliszka

zawsze odwrócę szklankę

Lubię 

proszę o szaleństwa

w zamiarze pozytywne

myślę, że są

które na co dzień

podboje miłosne

Eistane rwał włosy

czy w superlatywie

wzór jego

wzór wzorem

życie życiem

wynalazki dla wojny

pies w kosmosie

Armstrong

pierwszy krok

dla ludzkości

mocarze dwaj

zimna wojna

a obok pachniało

wiosną

lata były

jesienie

Kukliński emigrował

tracąc dwóch synów

prosiłem

nie o takie

daruj tę karmę

rzucam wyzwanie

nożycom

Życiem zwie się oczy nogi niosą na złamanie karku niekiedy przystaniemy jesteśmy w letargu serce i duszę czasem krew zalewa balas na pograniczu brzytwa ostrzem śpiewa na kruchym lodzie piórem warzę ciało jeśli wiatr dmuchnie w górę będzie chciało kiedy porwie w dziobie coś poniesie serce pióro waga wszystko życiem zwie się

przychodzą odchodzą

gdzie pomieścić tych któż „liczą” na coś więcej

nadmiar chcieliby wziąć ze sobą

masz swoją kwaterkę to mniej

na której ktoś kwiatka położy

z przesytu miewasz się dobrze

podwójny podbródek pokaźny brzuszek

nic tylko nie wsiadać, ale pociąg nie będzie czekać na ciebie

tylko tunel a dalej światło

z krzyżem pośrodku

lśniący jak Excalibur króla Artura

grzesznikom wyślepia oczy

prawda jest w każdych oczach

zło niekonieczne trzeba wyślepić

nie zaprzeczają grubery

0 komentarzy

dokąd mnie prowadzisz męcząc mój umysł

pewno tam, gdzie wszystkie światła gasną

na czyje życzenia ciemna materia

która rządzi wszechświatem

czarna dziura kosmiczna bestia

która pożera co jest w pobliżu

nienażarta zwraca odbytem

również ja w nim jestem

odbycie ty ciemn tu

nie będę się wrażał

wypręży się i poszło

wiadomo co

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

Kwiat

promyki wpadające do mego pokoju

to przybysze z kosmosu

skaczą wszędzie jak jakieś pchełki

wszędzie ich pełno

„zza” oknem ależ pięknie

westchną kwiat

do szyby przyklejony

tyle jego ile widzi

pomimo tego jest szczęśliwy

doniczka i on

w którym jego królestwo

garście torfu parę kamyków

tyle wystarczy

długo już jest i tyle widział

uśmiechającego się ojca

i matkę, która cierpiała na demencję

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

Wtedy odlecę

kiedy mnie już nie będzie

może ty zrobisz za mnie lepiej

przecież człowieka można zastąpić

psuje się jak maszyna

póki, co

jak widać jestem

świadomy swoich czynów

nadążam za światem

który nie zwalnia

dyktując swoje szalone tempo

wszystko oczywiste

wiem, że kiedyś się zmęczę

choćbym herosem był

kiedyś ten dzień nadejdzie

rozkładając swoje skrzydła

wtedy jak anioł odlecę

tam gdzie są   serafini 

by być bliżej Boga

Miłość od aniołów

poszła w świat miłość

zarażając ludzi

większość jest odporna

stąd jak jest

tak jest

nadal chodzi po domach

bywa, że jak psa pogonią

tacy ludzie najgorsi

czym zawiniła

myśli sobie

bo i z przemocy

rodzą się dzieci

popaprany świat

a Bóg chce dobrze

przecieżjestem

od aniołów

jej konieczność

zdrowie przede wszystkim zdrowie

wielki szacunek dla swojego ciała

nie pij nie pal uprawiaj sport

serce jak dzwon była kiedyś taka reklama

no i Walusia nie ma

mniej jedz

więcej spalaj tylko bez przesady

jak się dba

tak się ma

miałem kiedyś brata

który dostał drugą szansę by, żyć

niestety za późno poszedł po rozum do głowy

ponieważ z tego świata dawno już odszedł

jaki był taki był brat zawsze jest bratem

zdrowie

oto mój kruszec

korona moja, której nie odepchnę od siebie

ciążyć nie będzie mnie ciążyła

jej konieczność