Narcyz

nimf tyle 

żadnej nie chciał

zadufany

w sobie

nie harce

w głowie



przeto urodziwy

każda chciała

upodobana

w narcyzie

echo

cierpiała



Nemezis

zwabiwszy

letniego dnia

oskarżając

o egoizm

przywiodła

do źródła



spragniony

pochyliwszy

urodę

swą zobaczył

i odtąd

w ów strumyk

tak patrzył

i patrzył



własna uroda

młodzieńca

olśniła

nie móc

złapać twarzy

niestety

zabiła



umarł

z tęsknoty

tam  gdzie 

pogrzebano 

jego imieniem

narcyz

nazwano



puścił korzenie

gdzie

ciało

w przemianie

kwiat wyrósł

piękny 

by zwiędnąć 

νύμφες τόσο πολύ δεν ήθελε κανένα έπαρση στον εαυτό του Δεν κοροϊδεύω στο κεφάλι επομένως όμορφος όλοι ήθελαν συμπαθής στον ναρκισσισμό ηχώ υπέφερε Θεια δικη έχοντας δελεάσει καλοκαιρινή μέρα κατηγορώντας για εγωισμό αυτή έφερε στην πηγή διψασμένος γέρνει προς τα εμπρός ομορφιά είδε το δικό του και εφεξής σε αυτό το ρεύμα έτσι κοίταξε και παρακολουθούσε δική της ομορφιά ΝΕΟΣ ΑΝΤΡΑΣ θάμπωσε κλίση πιάσε το πρόσωπο Δυστυχώς σκότωσε πέθανε με λαχτάρα εκεί όπου θαμμένος το όνομά του νάρκισσος ονομαζόταν ρίζωσε που σώμα σε μεταμόρφωση το λουλούδι μεγάλωσε μαρασμός το φθινόπωρο

Póki nie przeminie

Póki nie przeminie 

dość 

wole

jedną wiosnę 

niż jesienie ponure

wysp kwiatów 

 trel ptaków 

porankiem

szczególnie 

wybudzony 

miłe dla uszów 

zaś wieczorami 

chichot żab 

ależ 

wesoło 

w te pola łąki 

usłyszysz skowronki 

wyjdź 

powitaj 

żółte łany

ścielące

NIE

to nie są 

słoneczniki 

Van Gogh 

w dzbanie

kto mieszka na wsi 

ten wie 

lilaki 

kasztanowce 

jaskółki nad głową 

oczy cieszą 

a było 

nieznośnie 

więcej 

póki wiosna 

nie przeminie 

raduję serce moje 

fascynuje

 co dotykam 

i widzę 

enough I prefer one spring than gloomy autumns islands of flowers bird troll in the morning especially awake nice to the ears and in the evenings giggling frogs but merrily into these fields of meadows you will hear the larks come out hello yellow fields bedding NOT these are not sunflowers Van Gogh in the pitcher who lives in the countryside this one knows lilacs chestnut trees swallows overhead eyes are happy and it was unbearably more until spring will not pass away my heart rejoices fascinates what I touch I see