a noc będzie spokojna ni wiatru żadnego ani pompy z nieba a ja cię przytulę we śnie moim i zaśniesz obok mnie a ja już mam dosyć zimnego łóżka kiedy spać się kładę ty będziesz moją i wiem o tym iż razem damy tę radę w oknie swoim zasłony zasłonęby wścibskim księżyc nas nie podglądał i wtedy zrobisz co ze mną zechcesz śmiem o tym tobie mówić

Spacer po resztę życia ach jak pięknie powiedziane nie po jakiś chmurach które są tylko dla marzycieli już przestałem marzyć gdyż wierzę w to które nadejdziei będzie pięknie a niebo się uśmiechnie pokochałem takowy spacer i czekam cierpliwie nie jakieś ćwierćwiecze gdyż szybciej to nadejdzie już stałem się człowiekiem i jeszcze bardziej zmieniony będę dla ciebie i przez cię

Nic nie szkodzi przeto my nie młodzi tyle za nami jak również za uszami małe drobne rzeczy a co najbardziej ucieszy to drugi człowiek i serce i miłość człowieka cenna ni w bruttorównież w nettoraczej nie ma takiej cenny co bym porównał rzecz jasna mężczyzna jak to mężczyzna każdy się jawi inaczej na zgubę lub wręcz przeciwnie

w niczym nie omylny takowe nie istnieje dry żyjcie geniusze przed wypatrzenia mi ideał czym jest ideałw Galateo piękno kobiety w obrazie Rafala w którym głowa ręka i noga zmyślona a co mi po tworze takowym śnić o czymś takim owym mi nie ideału toż serce kobiety potrzeba w którym miłość niczym Gral święty blaskiem złota świeci

tędy tamtędy wszędy niczym wino mocy nabierze co zetnie z nóg jak miły mnie Bóg wszak kochaniu sercem uwierzę i w łanach zbóż w wodach mórz kryją się zwierzątka a z dłoni mojej po szczęście moje pofrunie do nieba biedronka stamtąd wróciwszy opowie mi co mnie dane z nieba czy tutaj najmilsze moje kochanie jak owego potrzeba

który nie uszanuje temu przepadnij alfy wadery i temu podobne kto obraz całuje czy aż tak święty w rzeczy samej zgadnij namiastka czegoś uczucie wielkie jak również złości same kto komu wlezie temu wyjdzie bokiem podobna karmę jeść będzie w talerze w pacierze nie wchodzę czyjeś modliszce ni komu innemu i chociaż kościoły bom goły wesoły omijam nie po Bożemu a jednak prawy i w wierze swojej niczym nie u chybie a w miłość jak to w uczuciach wszędy sprawiedliwie

takowe serce moje wszak nie z palca wyssane z pod serca mojej matki co teraz mnie ukochane w takowym moim żywocie w jakże szarym świecie tysiąc promieni padło i tamte szare przepadło młodość moją po wiało a serce wciąż te seme i weszło w bramę co mnie umiłowanielata długie bardzo w szarości tamtej byłem a teraz szczęśliwy jestem i swoje otworzyłem

w klasyczny nokaut żeby się przyszłość nie pozbiera gwiazdo mojego dnia świeć mi co dzień jasno Dulskie i wszelkie przywary nic to moja gwiazdeczko spocznę sobie pod lipą i ochłonę deczko nie treny Kochanowskiego oj nie one mi w głowie jak również potop Jana Długosza co z pod lipy chciałby przepędzić w ów zamiarze moim który chodzi mi po głowie bym drętwym nie byłw życiu doczesnym drętwe ością precz w miłości bramy wstąpiłem a jakże jam twój ukochany

ludzie potrafią bardzo zapomnieć wręcz posłać do diabła więc nie mów i jacy oni są że piękni i wspaniali pielgrzymuje a to dla kogo przeto dla siebie cała maskarada niby z duszą idzie której nie ma toż rzecz można nie posiada ludzie potrafią bardzo pamiętać drobniutkie niedobra któreś żeś uczynił i wypominać aż do deski grobowej a co do dobrych totalna zaćma ach że święci krótkiej pamięci i po co te krucjaty ciemnogród wszędy a serca tamtędy na straty

oj moi nie przyjaźni żeby wam się darzyło a mnie szlag nie trafiło pięknego dnia zatem życzę nie patrząc bykiem Oj zadało by się zdało jak w kargulowskiej trylogii nie z waśniami takowymi jak również z monologami a czym że ci zawinił otwierasz usta w swojej modlitwie a tym iż jesteś chamem a mnie masz za robaka

moai kamienne wielkie posągi z wielkimi oczodołami co w zielenie wyspy patrzyły strzegąc ludzi którzy przybyli od morza dawno dawien temu kamienne posągi patrzące z twarzami wydłużonymiz oczodołami czerwonymi jak u diabła nie wiele ich teraz stoi obym ja nie jedną z tych twarzy oraz kamieniem powalonym który nie uchronił od zarazy kiedy na wyspę przypłynęli Holendrzy obym ja nie był jednym z tych kamieni które stoją w szeregu na wyspie Wielkanocnej obym ja był zawsze człowiekiem zachowa wszy serce na zawsze

Nie wiem czy klarowne jest to co teraz gadam przemiana takowa czy właściwą tą przemianą czy jest stosowne takowe podchody stosować by zdobyć względy bo cóż miłować zimne pokoje cały mój dom pusty psu na budę a żadne to miłowanie a żadne samemu spać w noce ciemne a przytul mnie jak ja teraz tule a przytul w nadmiarze czule

w miłowaniu nie ma normalności po prostu wariactwo same ale to jest moje szaleństwo piękne i znośne kto miłuje kobietę ten jest szczęśliwy lecz niech u miłuję takowy jak ja a do wie się czym naprawdę jest kochanie kobieta to przecież skarb dla mężczyzny więc wielce cenić należy zatem trzeba być zawsze co do niej ze swoim miłowaniem szczerym i prawdziwym traktuj ją dobrze a tym samym odpłaci i nie bądź nigdy zaborczy co do niej

nigdy nie byłem narcyzem co bym się w sobie się jeno lubował przeto już cię zacząłem miłować co jest zaszczytem dla mnie i Bóg jest mi świadkiem iż mówię prawdę chociaż jest grzechem na tegoż świata przywoływać Boga a jednak to uczyniłem ino z powodu twojego ..więc biorę na świadka oto co mam moje serce pragnące i choćbym sto przysięg przyrzec miał kolejny raz u czynię

Dzięki tobie moje pióro idzie w przemiany co rady jestem za takowe zmiany życia tchnienie w każde słowo całuję zatem moja Galateo najpiękniejszą z kobiet com sercu przy podobał a czemuż to waćpani ja żem nie cześnik zatem nie bredzę i chylę się pięknie dojrzałej kobiecie a ty już wiesz co myślisz i gadasz więc u zdrów mnie i wy korzeń to co złe jest we mnie nieznośne i wadliwe a wielce zobowiązany będę

no tak oto moja dusza na którą diabeł poluje a Wirgiliusz chce poprowadzić po jego piekle oj nie tędy droga mnie co innego w głowie mnie ona w głowie co ją dopiero żem poznał i chcę być z nią szczęśliwy Dante a cóż to za jeden co za chorą miał wyobraźnię opisywać takowe piekło czy on niczego nie miłował tak jak ja teraz miłuję oj piękne jest to uczucie a jeszcze piękniejsze spełnienie a idźcie że czarty w czeluści swoje beze mnie

straszne myśli miałem wiem że jesteś tam i twa dusza rada i serce co odpowiada strasznym myślą precz już mnie nie zabiją wiem że jesteś tam ptak gniazda wiją kiedy wiosna w świecie wtedy milsze wszystko a mnie zginąć było chciało mnie diablisko wiem że jesteś tam ósmy cudzie świata twej miłości chcę niech to nie powraca wiem że jesteś tam moje przytulenie nie gadam do ścian z tobą życie zmienię

piękne serce wszechświat wielki niebo całe też się zmieści w moim sercu i w ciele nie doskonałym którego Michał Anioł nie wyrzeźbił w tymże wszystkim w pierwszym planie tyś najmilsza moje kochanie chciałbym cuda ujrzeć twoje jak ten Zbysiu do Danusi co mu chustę zarzuciła i katu nie oddała oj ty moja moja miła pragnę byś mnie ucałowała przeto nie poganin ja jak dzieci ochrzczony a w moim sercu ojczyzna i tyś i tymże podniecony

Dziś. piękny dzień ptaki śpiewają tak ślicznie jak w poranek wiosenny o piękna pani prześliczna miłość unosi się w powietrzu wszędy mkną przez pola dobre wiatry nie wczorajsze co gałęzie łamały a i rzeki nie rwą jak przed tem od chmur ulewnych i deszcze padały bardzo wysoko anioły patrzą a gerbery najbliżej Boga jak one swojego Pana miłują tak ja ciebie moja droga i niosą przez pola wiatry dobre i wnet do ciebie one przybędą a może już są w tę drzwi pukają najsłodsze uczucia moje