wiem kim chciałem być

i teraz kim nie jestem

owszem przyznaję się

iż popełniłem błąd

i nie jeden popełnię

śmietanka piana gęsta, która usta zapycha

mająca smak styropianu fruwający pumeks

spacerowicze bez gaf

w zamiarach swoich

że chciałbym zniknąć

nie idąc z nimi

żeby kłopoty nie były moją specjalnością

tylko jak zniknąć

nadal żyjąc

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

robię to dla siebie

pewno jestem królem w moim królestwie

również dla mojej przyszłej królowej

oby korony nie ciążył

gdzieżeś ty słowiczo słowiku je

Altannikiem już byłem w zamiarach dom urządziłem

popatrz w niebo przyszło ma

chociaż szaraczek jest ze mnie za to mogę dać ci piękne życie

a może już patrzy pełna podziwu

tylko z aż tak wysoka

jejże nie dostrzegam

więc niech wychylże swoją śliczną główeczkę

śmielej

najśmielej

jak w jedną noc kwiat paproci

Lubię to!

Komentarz

Wyśl

chcę tylko ujmować świata zgorszenie

w ludzkie serca pukając

mieć zaproszenie

zimno głazy poruszyć kąkole wytrzebiać

marzenie ściętej głowy

mrzonki, powiedzmy

czy to aż za wiele

gdyż dla siebie nie chcę niczego

nawet gruszki wygrzebię z popiołu

by zadość uczynienie

jeśli wymagam zbyt górnie

to już biję się w piersi

żebra swoje łamiąc

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

chodził po ziemi zabili

chociaż zrobił więcej niż dotąd cały świat

miłość ukarana zaś jemu z cierni korona na głowie

Rzymskie gwoździe i szyderstwo

mieliście Boga między wami

i żeście Arkę nosili

Bóg dał wam ziemię obiecaną

a wy żeście jak odpłacili

skąpcy dusigrosze

zdziercy koszul ostatnich

chcecie tysiąc komnat złotych w niebie

tylko za co

chociaż tyle jest zła na tym globie

to nie gaśnie nigdy tęcza

zawsze gdzieś pojawia się

w tym zawistnym świecie

moimi pieniążkami wasze szczęścia

karabiny rdzewne

cynglem nie pociągnie

ten który zamierzy

uśmiech samego Boga

w każdym człowieku

sześć dni święta niedziela

odpoczywaj

moją skarbnicą los świat

właściwe na swoim miejscu

od gęby swojej odstawię

by drugi nie chodził głodny

nie pijakowi nie łotrowi

nie pohamowaniu

nie zbrodni nie wydarciu

na to pluję

rozsądku miłości

dobrej naturze

oraz prawdzie i sercu

temu się ukłonię

Aktywny

zdechł mi kotek malutki kicia

czarny z krawatką

nie był to zwyczajny kotek

poszedłem z nim, zanim wyzionął

do weterynarza ale już było za późno

ponieważ miał hipotermię

trzymałem jego w kartoniku

ponieważ żal mi się jego zrobiło

i było mi smutno

patrzyłem w maluśkie jego oczęta

jak gasło w nim życie

kotku ten, wierszyk ułożyłem dla ciebie

kto wie może kotki również idą do nieba

z tą swoją kocią duszyczką

a co

nie tylko ludziska muszą mieć swoje przywileje

stręczyciele i tym podobni

nie to, co mały koteczek, którego ktoś otruł

kici, kici pogłaskałbym cię

byś mi zamruczał

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij