Kwiat

promyki wpadające do mego pokoju

to przybysze z kosmosu

skaczą wszędzie jak jakieś pchełki

wszędzie ich pełno

„zza” oknem ależ pięknie

westchną kwiat

do szyby przyklejony

tyle jego ile widzi

pomimo tego jest szczęśliwy

doniczka i on

w którym jego królestwo

garście torfu parę kamyków

tyle wystarczy

długo już jest i tyle widział

uśmiechającego się ojca

i matkę, która cierpiała na demencję

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

kim jesteś

lub czym

obejrzyj się

dostrzeż swoją gębę

oraz cień idący z tobą

nadepnąć nie nadepniesz

gdyż w ryzach trzyma cię

twoim panem i władcą

ironia nie to fakt

od urodzenia on

póki żyjesz

obecny

przed

kiedy w oczy świeci słońce

zza

może pogodzony jesteś

ze swoim losem

Lubię to!

Komentarz

Wyślij

Aktywny

nie nieś swojej kuli

komuś

niosąc, krzywdę uczynisz

on zapamięta

na dobre

choćby dekady minęły

pamiętliwość

ruj szerszeni

po co ruszałaś

ciche wody

również mogą siać spustoszenie

w głowie nie siedzisz

nie znasz zamiaru

czym może odpłacić

kuli wystrzelonej

już nie z trzymasz

pamiętaj o tym

Wyślij

Aktywny

ołowiane żołnierzyki

na strychu

matka wyniosła

syn dorósł

młody ptak odleciał

zdążyła pomachać ręką

szczęśliwego życia

życząc

niestety stało się

inaczej

młody ptak chwycił karabin

strzelał

bo do niego strzelali

kule były prawdziwe

młoda orlica

pisklęta tuliła

swojego orła wypatrywał

ktoś przyszedł

zapukał w drzwi

łzy uroniła

omdlała

Lubię to!

Komentarz

Wyślij

Aktywny