Kwiat

promyki wpadające do mego pokoju

to przybysze z kosmosu

skaczą wszędzie jak jakieś pchełki

wszędzie ich pełno

„zza” oknem ależ pięknie

westchną kwiat

do szyby przyklejony

tyle jego ile widzi

pomimo tego jest szczęśliwy

doniczka i on

w którym jego królestwo

garście torfu parę kamyków

tyle wystarczy

długo już jest i tyle widział

uśmiechającego się ojca

i matkę, która cierpiała na demencję

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij