a dzisiaj jeszcze piękniej chociaż nie żar z nieba wiosna daleko przed progiem pomimo iż w krzyżu dolega ja się uśmiecham do świata w ten ranek bez śpiewu ptaka w oczy twoje patrzę w rozweselenia do mnie w każdym uśmiechu twoim co balsam na moją duszę i śmieję się samotności w oczy gdyż odtąd sam być nie muszę i dzień jeszcze piękniejszy nawet w te zachmurzenie które na dniach przyjdą w tym jednym to się nie zmienię bo miłość wielkimi zgłoskami twe imię napisała światy nie powiem acz tobie a co będziesz wiedziała

motyl w moje serce co na kwiecie usiadł w polanie leśnej kwiatu takiego nie ma w moim sercu ten kwiat najpiękniejszy i on dla ciebie a tyś tym motylem i bądź już na zawsze a ja dla ciebie kwiecia nie oddaj i nie opuść nigdygdyż ja tymże kwiatem co w oczach nie zwiędnie takiego jakim dziś takiego zapamiętaj

Zafanfarować by się rozsypały w słupy soli którzy się obejrzą miłość na krzyżu gdyż krula królów nie chciały ci od krwi zepsutej po co ci było oj Kazimierzu patrz o teraz manore zapalili siedmioramienny świecznik w ich święto Chanuka więc pytam czy to Polska bo co inne luka jam lata stracił gdy niedźwiedź ryczał ten a Legnica mała Moskwa ale ich już nie ma w rządzie ni jeden lecz za to inna gnida nacja nie Polska

na trzy zdrowaśki barana a turysta znajdzie się co napełni swoją kicheza dudki nie za dychę oscypek z owczego mleka dla gościa który z daleka gar gole zsiadłym mlekiem bom ja jestem człowiekiem jedzcie i pijcie u goszczę a i w zaprzęgi konie bryczka ciupaga i bat na sam wierzchołek Tatr i bystro bystro co woda która w rzece rwie dla Dudek ukochany wielkie serce me

powiadasz w ogień czy to czyn rozsądny gdyż życie jedno więc nie pleć głupot przejdzie przeminie rozejdzie się po kościach jedynie co prawdziwe pozostanie wtedy jak żywa woda którą pijesz co dzień jak strawa skromna która ciebie syci skromność nie ubóstwokiedy ktoś u twego boku kochający i miły podobny do ciebie

tyś mnie nie kochanką acz to plugawe przeceż ponieważ kochanek można mieć tysiące a miłość tę jedną jak słońce które co dzień wstaje czym jasność dniu daje i wszystko ożywione żywotem podniecone oto żeś tego przyczyną impulsem w dalsze dni a noce w akcie najśmielsze po prostu jesteśmy my co jeden organizm tworzy toż w jednym serca dwa spacer po kres dni kochana kochana ma

miłość ma twoje oczyw które patrzę co dzień staję się mężczyznąkiedy noc nadchodzi widzę niebo w sercu w które żeś mnie wpuściła proszę nie pozwól odejść żebym był na zawsze kim jestem wiesz o tym dobrze i kochasz mnie dlatego wady pewno iż mam więc mnie kochaj takiego dla ciebie sił zawsze wystarczyi będziesz bezpieczna przy mnie miłość ma twoje oczy jak również twe imię

ja tylko się uśmiecham a oni mnie za kretyna twarz kamienną zatem jeden drugiemu klina serce a na co wielkie pokorę pod dywan w mieść siostra brat precz sekta i wszelkim religią cześć co karzą łby urywać dla takich krew bryzgała młot czarownic z germanii za pozwoleniem konowała co do dziś dymy białe i świętym za życia się miewa acz czemu on mnie ojcem aż nagła krew mnie zalewa

dobro przyszło i będzie jeszcze więcejco kochać będę najgoręcej które dane niczego nie po minę w kochaniu moim nie zginę tyś i tylko tyś nie trza skarbu świata gdyż tymże największym na długie lata cztery pory roku Vivaldiego i jesienią słoneczniki do tego a anioły które z nieba zeszły w mój duch pocieszny który w tobie się skryje czyniąc z dwojga jedno

jesteś tylko pionkiema i owszem baranem z dzwonkiem małpą co zlazła z gałęzi w emocjach bijąca się w piersi pacynką Bóg wie czym co karze córka lub syn tym czasu tobie nic jeno zasadzić szpic owym którym sterują hieny co dzień żerują zewsząd w narcyzm popadli a żeby ich wszystkich diabli to się nic a nic nie zmieni w polu tyle kamieni co pługi na nich łamią i od hamić nie od hamią po prostu gnoju kupa gdziekolwiek człowiek za luka snuje się bydło rogate przybrane i w mamę i tatę

niech stanie się jeszcze piękniej by trwanie nasze było jak najmilsze i niech uczą się od nasczym są prawdziwe uczucia nie zmarnować ni jednegoby móc pięknie wspominać co za życia to za życia gdyż kiedyś z nas ktoś prędzej odejdzie kto komu będzie portretem żywym i tą miłość puki żyw zatrzyma temu najmilej będzie iż miał takowe kochanie każdej nocy kiedy czuję twój oddech wtedy wiem że jesteś spokojna a w spokoju znajdujesz szczęście leżąc tak obok ciebie

Tyle jeszcze kochania przed nami ile w nas miłości zatem kochajmy się i nauczmy innych kochać toć my się uczymy od siebie mając pokorę przed sobą przepraszam za każde słowo którym chociaż trochę cię uraziłem jestem takim jakim widzisz a tyś taką jaką widzęco dzień piękniejsza w mych oczach a przecież czas nie cofa się do tyłu nie muszę zapamiętać gdyż jesteś w moim sercu i mil żadnych nie ma a choćby częstym voyage

Jutro zatrzymać czas ten piękny który nam i tych pauz już nigdy ponieważ nie chcę być sam przy tobie słońce jaśnieje chociaż zgnilizna na dworze ja kwiaty w sercu wciąż mam róże rozległe jak może a te co w flakon włożyłem które żem tobie darował jakby żywe wciąż był którymi cię oczarował nie opadł ni jeden płatek tak moje serce kochane tak tobie darował o że i w flakonie zostało co ode mnie

gdzie są granice kiedy raniony jest drugi gdybym to wiedział mniej bym ranił ciebie czy Bóg się pomylił czyniąc człowieka Jeśli tak to kim teraz ja jestem kocham cię a wszystko to od mojego serca jutro bardziej będę a pojutrze jeszcze wyżejpokonamy wszystko i jak dotąd udaje się nam aż wszystko pięknieje za sprawą naszą

co dzień spieszny do życia w którym pociechy czasem przeto nikt nie pogłaszczeprędzej butem przygniecie głowę w piach nie chowam i niema nic za darmo za jedną minutę wytchnienia w tysiące roboczych trza popaść miłość no i jest ślicznie z największym oddaniem idę spać z mą miłościąi z taką samą się budzę trudy oj trudy znośne kiedy ja tak przy tobie że w nocy słońce jaśnieje księżyc strącając z nieba

dostrzec siebie w pełni życia pomimo lat które za chociaż głupoty wyszły już z głowya jednak czasem owa głupota ręce i nogi ma poczuj się młodym ptakiem chociaż twe gniazdo dawno opuszczone już bądź w żółtym puchu ponowniei dobre lata sobie wróż nie stara żeś jest na kochanie by przytulić co umiłowane każdy wiek przeto słodyczą tą i piękno w sobie ma

Boże spojrzyj dziś na mnie inaczej a i również ty co w otwarte okno mojego serca szczególnie ja sobie cenię życie i pokochałem cię od zawsze światem jesteś moim zimne ręce grobu precz ode mnie a niebo może poczekać czy ja jestem kaleką raczej nie gdyż miłość ogarnie wszystko oto staję przed próbą i co mnie chce zabić to wzmacnia zatem wiec iż dzisiaj jestem silniejszy niż wczoraj ponieważ wiem że jesteś ty tak więc uświadomiłem sobie to iż nigdy puki ty żyjesz nie będę już samotny Kocham cię

czy wiesz gdzie dom twój wpierw zapytaj swoje serce o ile masz a wtedy pod dachem schronienie krzesła stół przemówi wszystko pokochasz wtenczasi nigdy nie będziesz już sam gdyż dom to twoje serce tam gdzie zabierz tam będziesz a i w miłowaniu tę panią którą wpuścisz ona odtąd słońcem nie mury nie dachy zimne i które od przybytku lecz miłość tejże kobiety one ci domem serca będą

Do widzenia z radością powrótchoćby złote ściany ja ich nie chcę ponownie w tamtą stronę za to dom mój w twoim sercu tułacz raczej nie gdyż moje w twoim nadal radosnedo zobaczenia do radości powrotu i wtedy znów się pojawię mojego kochania starczy do reszty naszego życia jutro pojutrze i sto lat później I proszę cię nie bądź zakłopotana tym ,iż ja teraz przy tobie nie jestem do widzenia z powrotem radości by powiedzieć kocham cię bardziej niż wczoraj

Pławi się taki jeden co ma grzechów nie siedem nie szata czarna szata biała jego wstyd przysłania stoi wielki gmach oj stoi a w nim taki co lud doi państwo co palcem nie ruszy choćby w wojennej zawieruchy straż co zacnie jest odziana chroni tego w szaty odziana a kiedy biały dym zawieje kto wybierze kaznodzieje tacy co stoją ponad prawami i zwą siebie kardynałamiw plac Piotrowski racz piorunem a ja na ten ogień splunę acz to przecież czart rogaty cały w złocie jak przed laty

nie bądźmy zaskoczeni z naturą nikt się nie żeni pierścionka na palec nie włoży chociaż z nieba dar Boży w cztery strony świata człowiecza dusza rogata z drugiego debila czyni gdyż pierwszy to kawał świni cztery pory i proszę i oto wieści te głoszę lecz z wyra trzeba wychodzić by komuś drogi odgrodzić a i trawę w śnieżycy z poboczy robotnicy pręży się służba drogowa od Leszna aż do Głogowa

My jesteśmy z Andrychowana zakupki chodzimy pełne torby dźwigami dziewczynki nie widzimy bo czarne serca mamy Co na co dzień tacy a tata na komisariacie tacy my Polacy my jesteśmy z Andrychowa znicze zapalamy w tę znieczulicę Którą w sobie mamy ktoś spieszył do szpitala wioząc syn swego choć dziewczynkę widziałnie zawiózł do szpitala pobliskiegobo był z Andrychowa bo czarne serca mamy I w tę znieczulicę znicze zapalamy

dziś konie szczęśliwe śniegu nasypało i nie będą ciągnąć sani po asfalcie dudki dudki dudki tym od ciupagi a na placu Piotrowskim klauny żonglująpapa nie wyszedł na anioł pański ponieważ złapał jego lekki kaszel Ci ci co wspólnie jedną wilczycę sali w legendzie nie odeszli może na tej srebrnej tacy z której ponoć biedota była uczczona głowa Jana Chrzciciela leżała

w Andrychowie pod sklepem jakie to wydarzenie takie iż zniczy pełno macie te swoje Boże Narodzenie znieczulica owa gdyż duszyczka powędrowała a kto to a nikt to a ta dziewczynka czternaście lat miała znicze zapalone a po co one a trzeba było ratować dziece niezauważone gdzie tłumy pchały co karpie leżały po tańsze cenie jeszcze