Teraz wdzięki 

zaś nazajutrz lustro na pewno 

prawdę tobie powie

kwiat jaki by nie był 

traci swój urok 

choćby w nie patrzeć 

a i tak tego nie zatrzymasz 

lecz pomimo wszystkiego 

trwaj pięknie aż do końca

gdyż trwanie czym jest 

odbiciem ciebie 

więc nie musisz patrzeć 

w zwierciadło wiszące na ścianie

toż trombalski 

to ten słoń 

co przez drzwi 

raz tylko wlazł 

we wszy w nie 

tak się spasł 

przeto przybrał 

raz po raz 

takich trombalskich 

ponoć wiele 

aż za nadto 

w kraju tym 

prohibicję 

we stołeczniej 

za vetować ino im 

Katarzyna 

Moskwa przeto 

zatem Moskwo

bądź im kobietą 

i Cyryla jakiego 

by purpurowym nic do tego

Jam małpa 

a tyś podobny do mnie 

acz wielką jestem plamą 

na homo sapis 

choć wypierają się mnie 

a jednak małpami 

którzy są w okultyzmie 

a bez pompka

przeto nikt taki 

nie urodził się na tej ziemi 

od Seta 

a czemu to 

i morze ustąpiło 

temu co wyszło z morza 

była puszka pandory 

czyż nie przed wężem

a oni skradli im wiele symboli

za tańczę z Jezusem 

na Polnej łączce 

mówi dziewczynka 

nie w klasach katechezy 

w krzyżach symboli 

gdzie motyli pełno 

za tańczę z Tobą Jezusie 

co Boga u raduje 

nas trojga 

białej sukienki 

raczej nie trzeba 

jak również klęczeć 

gdyż ty wiesz lepiej 

czym jest przebranie 

i co ono znaczy 

jakiś obrzęd 

nie z Twojej woli

przyjdę z lasu 

wezmę ciebie 

a chochoły 

już są pierwsze 

stawiasz świece 

w te że burze 

w rychło oś czasu  

to ci wróże 

przednie 

wtórne 

zegar stanie 

bo nadchodzi panowanie 

pierwsze znaki już ci są 

dwie dekady 

jeszcze prą 

co od Hanny 

i Olszowskiego 

konkordatu zdobytego

czy to eden 

wszak figury 

wąż się wpełza

w miniatury 

rząd po lewej 

i po prawej 

znak czy pokoju 

jeden w jeden 

z litej cegły 

a na szczycie 

taki znak 

jak widzicie 

są i inne 

omamienie 

gra o dusze

wszak zbawienie 

precz że wężu 

coś przemówił 

gdyż ja w polach 

Boga polubił 

od tej studni 

Samarytanin 

co mi rzekł 

wziąwszy w serce ❤️

Ja jestem sobą 

a wy kim jesteście 

co wdrożą wykonacie 

im będzie nareszcie 

ja będę sobą 

choćby sąd ostateczny 

bo tego czy na pewno 

czy mą duszą będę wieczny 

kolana zdarte 

a czemu by to 

takim więc pozostanę

bo chcę być sobą 

ot i co

A może się komuś jeszcze przydadzą 

więc ładnie wyprasuje 

i powieszę w szafie 

butów tyle 

wezmę se jedną białą parę 

dla wnuczki która pójdzie 

do komunii 

im są już nie potrzebne 

a ja żyję 

trza mnie poszukać córki

idąc torami  

córka się ucieszy kiedy mnie zobaczy 

a paski w kratkę 

kiedy historia zatoczy koło

Patrzcie 

to ten 

co biały 

a nie jest gołębiem pokoju 

chodź że 

snieżny biały człowieczku 

i pobłogosław te piece 

nie do chleba 

Qvo vadis 

a czemu to dalej idziesz 

i na to wszystko oczy przemykasz 

oni szykują 

trzecią rzesze w Argentynie 

co jeszcze zdąża nas z dymem puścić

A jemu biała bryczką 

kij jaki długa tyczka 

co by nie parch jaki 

bo to nie Bert z purpury 

i jedzie se taki 

nie w czapie 

co tylko tą gębą kłapie 

i skręć gdzie ciemna uliczka 

w Krakowie 

czy są powozy 

a jesienią 

czy kwitną mimozy 

oj dziwny jest ten pan 

co ma na głowie 

złoty dzban

Auschwitz 

po raz drugi spadło z nieba 

acz nie tutaj 

nie na Polskiej ziemi 

tam im zafundowali 

ci co tutaj nie poszli do gazu 

mówiąc proroczo 

że takiego z wąsikiem 

już nigdy nie będzie 

wysiedlą  

i powstanie osiedle 

i bawić się będą 

na wielkim cmentarzysku 

a do tego postawią cielca 

dla ich własnego kultu

między wieszcza mi 

ależ nie przystoi 

tym serce wycięte 

i w Wilnie pochowane 

a Słowacki i Mickiewicz 

se leżą i leża 

a jeden z nich 

co nie był w powstaniu listopadowym 

a gdzież Kościuszko

gdzież wyemigrował 

który krzyczał do chłopów 

brać armaty 

oni 

gdzież są oni 

Polskiego Narodu Kwiaty

widziałem nie wiele 

gdyż więcej przeoczyłem 

pewno żyłbym lepiej 

bo nic na siłę 

ani mowa 

również pieści 

niczego nie dadzą 

mogą przeto pogrążyć 

kiedy obrażą 

wznieść się na szczyty 

niema tej potrzeby 

po prostu być Tołstojem 

w takowe biedy 

odsunąć talerze 

i klamki pozłacane 

docenić świat 

i to co ukochane