nie zdążył liść opaśća już leży śnieg biały ptaszek napełnia swój brzuszek W karmniku zawieszonym na drzewie przytul się do mnie dziewczę gdyż już zima przecie oj biało oj biało na dworzegołoledź i zamiecie Cztery niedziele i jeszcze i roku zakończenie stare demony odejdą czym innym zastąpione twoją miłością miła którą nigdy nie miałem i aż do skończenia światajaką cię ujrzałem

czerwone buciki miała w których do szkoły chodziła szkoła blisko była więc do autobus nie wsiadała czerwone Punto jechało małą dziewczynkę zabrało ludzie dziewczynki szukali szukając buciki znaleźli czerwone buci w runie długo już leżały a ciałka nie znaleźli wiec dziewczynki nie pochowali oj matki dzieciom najdroższe wam skarby ukochane chociaż dwieście metrów od domu a dziecko niewiadomo

kochać znaczy mocno przytulić i jedną chwilą wszystko to zgasić które nie dobre co nie służ tobie w miłości ach w miłości twoje uleczenie pragnąć bardziej jutro pojutrze nie szukać wczoraj którego nigdy nie było gdyż po cóż komplikować sobie życie przeto w pragnieniu znajdziesz wszystko co ja znajduję jest w tobie i widzę oczami naszych serc które są w jednym i kocham i pragnę i pragnę

weź i duszo grzesz a niebem nie strasz żeś krucyfiksywieki temu w ciało wleźć nie po Bożemu w odzewie natury a jeśli kto uważa iż w grzechy zapędy by nie robić cholewy z gęby nie w nominale wielkiego rzuć tego z pod bitwy pod Grunwaldem I służ gałką w zadzie odpusty odpusty na odpuszczenie in vitro szatany a z czyjej to winy dzieci nie chciane co domy pragną portfele wypchane w bez płody pragnienia a ten co w białe szaty przybrany podaje ze srebrnej tacy i czy to z niej biorą biedacy oto jest pytanie

Co mi rozumu nie zabiera temu się nie oprze kochanie a cóż ma z rozumem idę w rozkazy serca nie postradać i zebrać w kupę a na świat wypiąć pupę u tulę co mnie najmilsze twoją kobiecość co mnie do rzeczy temu innemu w cieczy i leci piana z gęby takowemu które teraz widzę raczej nie w postrada nie a słońce co chmury przebiło zaiste w nasze kochanie

świat patrzy na ciebie a tyś w pułapce w ścianach domu czy to mir domowytwój własny nie poukładany kiedy ty nie gadasz gadają ściany i żółta i biała i sufit do tego na którym mucha siada a w kącie w pajęczynie co nie ma takiej ręki by ją stamtąd wymieść twoje życzenie co rybki nie trzeba by któreś z nich w spełnienie biedronka w kropki ach nie chce do nieba samosąd a świat w ocenie

kto komu oka nie wy kole rzuć perły a błoto się stanie liście co z dębów co żołędzie przykryły dziki przyjdą i tak je ze żrą po co to i owo przykryte kiedy i tak zew natury wzywa ewolucja swoje i człowiek swoje co powiada iż na gałąź więcej już nie wlezie a wy jak tam skurczybyki od polityki i nie od polityki acz ci co nie w politykę chociaż pereł nie widzą po cudzych czynach w zapędy

znalazł żem mir domowy co teraz mam święty spokój byłem drzazgą w oku co w swoim belki nie widział liście już pospadały i leży śnieg biały jesieni we mnie w cale boś wiosną tyś wiosną moją majowo w mojej głowie a w sercu białe sądy na zawsze piękniejsza od Ewy co w raju owocem skusiła oj serce oj serce moje przez które w otwarte bramy jak ta róża przez okno ja twój ukochany

i nastał dzień piękny i znowu jest cudownie chociaż ptak który odleciał pomimo jedno jest w głowie gdzieś białym śniegiem sypnęło co w polu się biele nie narcyzm wiosenny którego bratynki żonkileżółte łany w polu nie teraz w oczach widzenia acz piękniejsze jeszcze co mam do zobaczenia ciebie ach ciebie kochana w te ranki i południe w te że najdłuższe wieczory które przynoszą grudnie

bawią się niczym małe dzieci tylko iż tymi które kule niosą nie było dnia zachodu takiego a słowo kocham w nich nie znajdziesz i biją dzwony na czyją chwałę tysiąc wyznań do jednego Boga a Bóg nie obraża się za to i próbuje ludzi posklejać kochaj mnie dziś a ja tym samym odpłacę i będzie piękne za nadobne zaśnij tej nocy i jutro również pomimo tego że na świecie zawsze czymś straszą

raduj się moje serce kochaniem które tuż przy mnie co rozumem nie obejmę sercem objąć mogę raduj się moja duszo i wisielczym nie patrz w świat co umiłowane wszak tutaj obecne tak fruwa ach fruwa radośnie czym wszystko potęguje to nie skowronek szary to serce pod niebem sklepienia i twoich okien szuka i drzwi każdych by wejść w nie i zostać na stałe

Jam nie sztuczny człowiek jakby nie baczył mam duszę a dusza przeto jest wszystkim którą górą poruszę jak również przysunąć mogę by mieć łatwiejszą drogę w nie okrężnicy z człowiekiem bez tajemnicy święte świętemu zostawiam nie kalam nie ponawiam kochanie acz daje tobie wszystkie com mam w sobie słowo co stare jak świat co dzień mówił bym tak byś mnie nie zapomniałai w te dalsze zechciała

kto odszukał kogo w świecie chaosie iż teraz po zbiorze pokłosie co rad jestem w zebranym i tobie umiłowanym skąd przybył jesienią gęgawy krzykliwe nad dachami kluczami czego nie widzę tutaj zabrałem i ciebie ze wszech pokochałem kolory jesieni róże na podwórzu a i twoje w moim sercu co piękniej kwitnie od wszystkich w dekadzie doczesnego

nie spieszno mnie gdzieś tama niebo dla naiwnych w sekcie całują buty dodając do modlitwy o Magdaleno o Magdaleno kimkolwiek byłaś a jednak kobietą twoje mógłbym całować biskupa zaś buty wypraszam sobie i biały dym z komina w ćwierćwieczu który to raz papa na emeryturę odszedł pytanie tylko dlaczego głupca zrozumieć mógłbym lecz nie to co Piotrowe które kalają i tego co ścięto głowę przed nadejściem Mesjasza

tu Polski Manhattandomy bogate ludzie ubodzy w serca sroki i wrony bezczelne ptaki co po zjadały pisklęta z ptasich gniazd dziś o poranku szron biały co nie grzał mojego serca za to ty jakby od dawien dawna tyś mnie rozpaliła i Manhattan stał się do zniesienia ludzie kamienie rzucone w polu co języki mają i żyją w swoich gwarach rycząc na siebie a miłość gdzie przy drodze w bankomatach

Na chwałę Pana dajcie co szeleści w największym nominale księdzu w trzosie się pomieści i będzie się zataczał narodzonego pochowa co w półtorapromila kiwając jego głowa domeno ameno domeno Ameno ameno domeno

Słysz tę muzykę moje serce miłości ona we mnie jest przepełniona ogromnie co kocham cię przytomnie co dzień idę do cięi tulę w moje ramionausłysz moje sercegdy będę gdzie tam chen chen ptakiem dalekim w migrację to ja kiedy nie z tobą czuj moją miłość kochanie ranka każdego

ptaki barwne gołębie krążyły nad dachami przyśnił mi się anioł którym jesteś ty i patrzy w moje oczy com cuda w nich same widzę i moje kochanie najmilsze a śnieg od aniołów chce pokryć podwórze to wzgórze na którym mieszkasz do końca roku już niedaleko trzeba przepędzić demony co dręczą skoro ty jesteś będzie mi lżej z myślą o nas chochla mi jeść życie i to co piękne i to co dobre to my to my kochanie przecudne

Drogi panie czy tyś w rydwaniez Heliosem po niebie proszę ciebie a Polska bogata w bilionach strata premiery te seme by robić kaszanę a narody toć krzywo patrzą gdyż w niepodległe kwaczom kwaczom acz Polacy nie gęsi swój język mają pomimo tego kwa kają kwa kają ci oo PiSu a z nią Chołownia nowe marszałki dla Polski zbrodnia

na dworze dziś pochmurno nie szkodzi ponieważ w moim sercu słońce kochania że cho cho starczy na miesiące w moich ramionach wciąż jesteś i pragnieniem w mojej głowie pragnień mych starczy na latawręcz dosłownie niebo niebieskie i lato a i śpiew ptaków słyszę i to że jesteś ty ze mną mnie w tę domową niszę kolory liści jesienito oczy co patrzą w moje acz oczywiście kochana to twoje twoje twoje

ja tylko się przebudziłem o wczoraj nie zapytałema miłość od aniołów pokochać pokochałem a wczoraj czarne niebo i promienia żadnegoczy tamten dzień się zdarzyłależ nie było jegodziś światłem jesteś ty jutro acz oczywiście jesienie od Boga nam daneco drzewa gubią liście a my się nie pogubimy nasze dłonie do zawsze w te oczy które patrzymy w te oczy