niedziela, 30 kwietnia 2023

dużo mnie trzyma przy życiu
wielość moim dniem
każdego dnia kiedy świt
dają radość mi
wzmagać człowiek się musi
wzmagania dalszy ciąg
że kiedyś życia nie starczy
dobrze o tym wiem
nie tęskno do tych ubiegłych
zapomnieć dawien czas
teraźniejszość jest najważniejsza
i mocno kochać
jak drzewo zapuścić swoje korzenie
targane przez wiatr stoi wciąż
chociaż nie jedna gałąź popęka
i czasem piorun walnie w nie
taki chcę być silny zawsze
słaby nie dziś również jutro
takiego zapamiętajcie
może jeszcze chwilę i zniknę
Wszystkie reakcje:
Daniel Głowacki i Grażyna Misiaszek
1 komentarz
Lubię to!
Komentarz
Wyślij
może ludzie mają zamilknąć
bo tyś kto
król własnego sedesu
bo twoje jest Królestwo
sracz gdzie chodzisz
o ile twój dom aktem własności
nie tacy mędrcy już byli
i gdzie oni są
teraz ziemię gryzą
żreć będziesz, jak i oni
nie mówię przez swoją złośliwość
powiem więcej
idź do diabła
weź wszystkie cuda świata
które obiecał tobie
płonie w twojej głowie Aleksandryjska
człowieku rozumu swojego mieć nie będziesz
jeśli w ogóle rozum swój miałeś
dziś tobie współczuję
bucha serce płomieniem żywym
z kochaniem tak to już jest
kiedy ciebie zechce jesteś szczęśliwym
dopóki nie wypali wszy się
i dynda twoje serce na jej uczuciach
zapadnia dawno już
lepiej by kat tobie tę głowę odciął
niż dyndać, dygotać tak
Wszystkie reakcje