dużo mnie trzyma przy życiu

wielość moim dniem

każdego dnia kiedy świt

dają radość mi

wzmagać człowiek się musi

wzmagania dalszy ciąg

że kiedyś życia nie starczy

dobrze o tym wiem

nie tęskno do tych ubiegłych

zapomnieć dawien czas

teraźniejszość jest najważniejsza

i mocno kochać

jak drzewo zapuścić swoje korzenie

targane przez wiatr stoi wciąż

chociaż nie jedna gałąź popęka

i czasem piorun walnie w nie

taki chcę być silny zawsze

słaby nie dziś również jutro

takiego zapamiętajcie

może jeszcze chwilę i zniknę

Wszystkie reakcje:

2Daniel Głowacki i Grażyna Misiaszek

1 komentarz

Lubię to!

Komentarz

Wyślij