Doznanie

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

kiedy płoną serca
usta milczą
chcesz coś powiedzieć
za mało by wyrazić

oddać siebie
szlachetność
miłość zmienia
czasem upadla


chwyciły anioły
i trzymają
dusze spójne
kochanie wymaga

do bólu
choćby rozerwało
doznanie
kluczem partnerstwa


x x x

poszedł anioł na wojnę
nie umiejąc zabijać
i strzelać
Bóg dał tylko dobre
serce
więc czym miał się
bronić

siedział w okopie
a kule świstały
patrzył w niebo
które milczało

zielony hełm miał
na głowie
jak każdy żołnierz
czekający na rozkaz

i wyskoczył z okopów
i zginął

w bezsensownej wojence
giną również anioły

x x x

miała w sobie siłę życia
cieszyła się każdym dniem
radosna dziewczyna o
pokochała chłopaka
i długo z nim żyła

był stół pięć krzeseł
gwar
pisklęta rosły
jak w każdym gnieździe
ptaki odleciały
szukaj po świecie
rudera się wali
i nie ma już stołu


x x x

być prawdą
przewidzieć świata zamiary
posłać do diabła
lub zdeptać jak robaka

tego który dużo ból
zadaje
bo życie jest tylko
jedno
i nie wolno krzywdzić

ale popaprańcy sadyści
i inne męty
chcą zabujać
i zadawać cierpienia

miłość krucha
listkiem na wietrze
jak człowiek
w którym zgasł nadzieja

Całą wiecznosć

Całą wieczność

unosił ocean okręt
silny sztorm był
marynarz wypadł
za burtę
a ona czekała

ponoć żeglujący
w każdym porcie
zostawia jakąś dziewczynę
ale czy do końca
prawdą jest
przecież nie można
pchać w jeden wór
bo i wierni są

przypłynęli marynarze
ktoś zaniósł smutną wieść
wolałaby nie wiedzieć
i całą wieczność czekać

Bo takie waśnie jest zycie

Bo takie właśnie jest życie

czy na pewno jesteśmy
szczęśliwi
przecież nie ma trwałego
szczęścia
są tylko chwile
które bez szczelnie
oś czasu zabiera

bodźcie zachęta
powiało czymś dobrym
jak myślisz
po co Bóg wymyślił łzy
nie inaczej

by płakać sobie

nie zatrzłez
strumienia
jak rzeki która z rozpędem
wpada do morza
niosąc wszelkie męty
i tak właśnie wygląda nasze
życie

Bo jaki

Bo jaki

mówisz o pokorze
ileż można znieść
nastawiać kark
by kręgosłup w pół

potyczką uniesienie
wielki gar na łeb
co z tego mieć będę
można rzec

nie oddam palca swojego
rękę odrobią całą
ludzie już tacy są
wszystkiego za mało

i chociaż świerzbi
mnie
ten pierwszy nie dam
w pysk
niech kogut stawia się
bo jaki z tego zysk

 Op

Nie inaczej

Nie inaczej

pójdź diabłu na ratunek
a on śmierci pocałunek
wcześniej język pokaże
lub trucizny trunek

wiosny to do siebie mają

iż sady zakwitają
czerwiec lipiec sierpień
minie
owoce pospadają

kochać żyć nie umierać
hulaj dusza nie przebierać
nim upomną się w niebie
które czarne pobielać

oczy to do siebie mają
że się nigdy nie zmieniają
przyłapani na kłamstwach
ręce rozkładają

diabły wiosny i kochanie
co ma być niech się stanie
nie inaczej życie krótkie
nie domuszli kupę   banie 

Marnoty

kochaniutka  

niebo ujrzysz

kiedy

grzechami drobinę

łajdakom odpuszczenie ciężkie 

o ile się nawrócą 

kochaniutka 

twój ogródek 

pachnie różami

trzema 

oczy cieszą 

w czwartej 

śnieg biały 

obłoki 

ach te obłoki 

w których schowane anioły 

jeden z nich patrzy na ciebie 

radosny

chmury 

czarne chmury 

 czarty tańczące nad głową 

w pogodę paskudną 

w wietrzną deszczową 

barwy 

ach te barwy 

supły gordyjskie

pokażą niekiedy tęczę 

w większości  marnoty świńskie 

Nie pomnę

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

kiedy anioły zbudzone
przecież
zawsze czuwają
nigdy nie śpią
otwarte oczy mają

jesteś bezpieczna

złe licho nie pogrozi
wtul głowę w poduszkę
Morfeusz nadchodzi

a ja liczę barany
gonię za marzeniami
piękniejsze od kolejnych
borykam się ze snami

a ja śledzę czas
słyszę stukot zegara
mechanizm napędza
alkaiczna pozwala

godzę jedno z drugim
godziny
z niedospaniem
rzeka zapomnienia
Hades
nie pomnę
rozwiązaniem

x x x

część mnie poszła
sobie
tam i owo
luka
po chmurkach
bieżąc
za widokręgiem
plucha

tłum
owa co dzienność
przyrost
w znurzonej ziemi
iż trudno się odnaleźć
ale miłość
zmieni

widzę i daję radę
chociaż oczy ospałe
jutrzenka
a jakże
chwileczka
życie cale

chwilunią
lilaki rozkwitną
jeden jedyny maj
najprawdziwszy
w sercu
mój ojczysty
kraj

x x x

potkawszy
wielokroć
nie zrażaj


bo sztuką jest
nastawiając czoła

rozwiąż kokardkę
wtedy ujrzysz
czym los krasi

chwytając myśl
ujmę tak
pandorą z której
wylazły zła wszelkie
a nadzieja
nie zdążyła

owa
ściśnięta sardynka
zwżtpisz
przykąszą 

Za palcami

jestem w klatce
zobaczcie małpę
chcę banana
przecież zoo

jak kto woli
burdel na kółkach
życie jak chce

posuwa mnie

też trąci mocno
aż padam na ryj
żadna przyjemność
całować  bruk

ale coś szepcze
chłopie kochaj żyj
może anioł
lub stwórca
dobry  Bóg

paciorki  białe
święta komunia
kiedy to było
wieki temu

obrazek na ścianie
z Jezusem Chrystusem
żyję jak żyję
po swojemu

otwórzcie klatkę
tylko gdzie pójdę
kiedy w każdy kąt
powlecze się smród

rąk ręki nie umyję
żadnym sposobem
choćbym zdarł skórę
za palcami brud

autor

Urojenia

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

dziecko ziemi
wtrącone w noc
opiekuńcze
śle pozdrowienia
rzucając poświatę

kiedy pełnia
wyrwany z macierzy
puka w moje okno

nie lunatykuję

oś po tej stronie
moje życia
może nie ma innej
tylko ta

stróże demony
czy są
anioły i czarty
które uroiłem sobie ....

x x x

obecny czas
najważniejszy
tyle mojego
ile wyszarpię

anioły
przyglądają się
tylko
chwila zawieszenia
nie istnieje

Bogowie uśmiercają
słońce
świt wskrzesza
dając nadzieję

może dziś
ktoś mnie nauczy
kochać
jeśli ty
pozwalam

x x x

przytulił anioł
anioła
tuląc
to samo poczuli

świat krzyczał
nie usłyszeli
ponieważ siebie
widzieli

ślepe zakochane
anioły
cudze serca
nie w sam
chociaż cała
ziemia
zadrżała
jak to tak

widzieć jedynie
siebie

Zakładka nie kasuj

https://home.pl/szukaj-domeny/#d:mojedemopl.pl

A tyś naiwna

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

byłaś łodygą
która ku światłu
uciekłaś z cienia

by drzewem się stać

korzenie głęboko
obszerne korona
patrzysz w niebo
gdzie wolny ptak

i chmury płyną
i deszcze padają
i słońce świeci
i rodzą się dzieci

las coraz większy
z rządzi dęby
niebieska planeta
ludzki świat

i miłość w zarodku
i mord w ulicy
morderca kochanek
gaśnie kwiat

a tyś naiwna
oprawcy patrzysz
w oczy
całujesz kochasz
chociaż drwi

x x x

wiem
wybaczyć ciężko
klin w sercu
kością w gardle

acz przebaczenie
istotą ludzką
staniesz się człowiekiem
kiedy to zrobisz

rozważ
nim krtani nie uszkodzi
klin pójdzie głębiej
rozsadzi

można zmienić człowieka
myśli twardogłowy
zatruta krew
oczyszczenie

x x x


kto widział anioła
ten trupem
żyw nie zobaczy
zaświatów

dzisiaj człowiekiem
jutro duchem
cyrk na kółkach
dom wariatów

nierzeźbionego
żywego
ni z Świętego obrazu
zamykając oczy
na wieki
wtedy ujrzę od razu

może ześle lub nie
gdyż słaby wierze
swej
uślinić czymże zmieszać
by z piachem
beton był

Lepszy los| 

aleją  życia marsz długi
patrzysz  przed siebie
nie  widzisz nic
zaszło słońce po raz który
nie umarłaś  żyjesz dziś

być  szczęśliwą istotą wszak
noc  zapadła i ciemny las
to jest życie głodne wilki
biegnij   biegnij po brzask

wzeszło słońce opadła mgła
horyzont odległy dostrzegłaś coś
glos podpowiada musisz iść
za nieboskłonem lepszy los

Amatorzy

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

szaruga
przebłyski słońca
babie lato
na pocieszenie

mówisz ciepło o jesieni
kiedy ja chłodno
spójrz poza ramy okien
liście zgniłe

w kolejce czeka
zacierając ręce
złośliwa pani
hu ha

w góry
nie wybieram się
by w klifie nie zginąć
narty na dachach
amatorzy

x x x


spod serca matczynego
stamtąd jesteś
chciana
niechciana
tajemnica matki

wielu na świecie
chce poznać prawdę
choćby mroczną
za każdą cenę

kreda tablica
piszesz kartografem
mapę życia
zostawiając papilarne

psy węszą
demony przeszłości
na ołtarz kładą
w ofierze

x x x


biały gołąb
ptak bezbronny

jastrząb wypatrzy
za widoczny

hodowałem gołębie
wiem coś o tym

a i chmury
nie skryją

pokój przybiera
właśnie ten kolor
krew na piórach
której nie zetrzesz

bierność tyranów
gdzie białe gołębie
szkarłatna litera
na niebie

x x x

miłość
ściętą różą
w flakonie

wiem
iż zwiędnie
póki co
oczy nacieszę

płatki
na ławie
skończenie

pomimo
swoje czynię

krzewem owym
bo nic jedna róża

kiedy krzew
dać może
wiele

uśmiech serce
wszystko które tobą
witaj
w moim świecie