Błędem jest zgadywać

bawiąc się w zgadulę

dawno temu chodziłem do przedszkola

prawdziwe życie nie zna hamulców

wziąć sprawy w swoje ręce

by stać się tym mężczyzną

żeby kobietę rozpierał duma

czy potrafisz tak

wskaż mi takiego

a zyskasz u mnie wielki szacunek

i podziw ten

no cóż, wezmę tę świecie

może gdzieś znajdę

niech pioruny we mnie biją

Lub prąd porazi

bo jeśli się pomyliłem

ich jest na pęczki

Wszystkie reakcje

Kiedy przyjdzie już moja jesień

zabiorę się z ptakami

tyle ich odlatuje

i drogi powrotnej nie będzie

starzec nie jest nikomu potrzebny

gdyż materiał życiem zmęczony

po prostu złom a na dodatek samotny

nic dodać ani ując

najmniejsze wtedy drobiazgi moje

największym ciężarem się staną

starość to przecież wyrok

kiedy łyżeczka z moich rąk wypadnie

komuś na świat dziecko przyszło

stąd wielka radość u niego

nim dorośnie ktoś musi umrzeć

serdeczny i bliski również

do zobaczenia na tym świecie

ty zaś rośnij dzieciaku

sady nam kwitną każdego roku

oraz przylatują ptaki

lata jesienie twoje i moje

acz jeszcze zimy do tego

węgiel drogi mój Boże drogi

tak wygląda to życie

ktoś za czymś goni

po to, by się zmęczyć

Z nim cały świat my wszyscy

potrzebni póki jeszcze zdrowi

daj Boże nikomu choroby