Ty jesteś moją poezją która tworzysz odsuwam chmury od się by bardziej zbliżyć co w nas w ostatnim wagonie pociągu siadam by dojechać do stacji miłości zatem czekaj na peronie na którym bliskości z którego pójdziemy przez spacer naszego życia chociaż w ostatnim i w najgorszym miejscu dla cię wszystkie zniosę co męki które były im precz pójście ponieważ idę w szczęśliwość ramion twoich