w cuda twoich ramion deszcze nie spokojne w sady potargane w to ukochane nie w skarby świata gdyż nie w szczęście moje tylko w długie lata jak tu żyw i stoję choćby w gorące co żarem z nieba leje poty ależ oddamtym się ja po dzieje i nie słupem będę również solą w oku wiec iż twoim wszystkim Kmicicem z potopu