było sobie życie

które rosło co dzień

na futrynie białe kreseczki

pisane coraz wyżej

poszło sobie życie

żeby znaleźć, swoje miejsce w świeci

poszywszy znalazło inne

miało wielki szczęście

tym były sobie życia

oboje ochoczo żwawe

wskazówki śmigały sobie

nie zauważyli ich prawie

i zeszły sobie życia

jak jedno tak i drugie

na futrynach innym znaczone kreski

również odnajdywać siebie

22 stycznia 2023

A ONE NIE PRZESTAJĄ STRZELAĆ 

żołnierz powinien być elastyczny
wiedzieć ma o tym
z czym mierzy się

jesteś nim o to codzienność
twego być albo nie być
chociaż strzelają do ciebie
nie leżysz jeszcze trupem

wiesz co robisz
gdyż nie marnujesz swoich naboi
zatem kuli w płocie nie ma

głowę swoją nastawiasz
nie mając hełmu
a one nie przestają strzelać
do ciebie

srebrna kula nie tobie
Nosferatu nie jesteś
chociaż doktorem ich lęku

Kresu swojego nie znasz

płyń

z nurtem nigdy pod prąd

pomyślnych wiatrów tobie życzę

szerokich spokojnych wód

oraz klarownego nieba

płyń tam

gdzie żagle popchają twoje

nie cumując jeszcze nie dzisiaj

Odyseja twoja niech jak najdłużej trwa

do zobaczenia ciao

płyń

bo kiedy zapadnie wreszcie zmierz

swoją latarnię zobaczysz jeszcze parę mil

może mniej

dni twe policzone i kresu swojego nie znasz

Aktywny

22 stycznia 2023

Tańcz

tańcz wraz z wiatrem
pomimo tego, skąd zawieje
tańcz ja tylko popatrzę
jak tańczyć będziesz

tańczenie to coś niebywałego
jakby nie z tej ziemi
tylko z innej planety

tańcz tak jak jesienią
tańczą liście
w ostatnim swoim locie
wirując
robią piruety
matki drzewa gałęzie żegnajcie
przez taniec do waszych korzeni

tańcz potraktuj tak
jakby chciało tego życie
pointe
na tych paluszkach
obrót
i jeszcze jeden
o tak
o tak
właśnie

Miłość czym, że jest ona

ujmę krótko

twoje ramiona

oczy usta nagość

miłość może i z nieba

stamtąd przecież anioły przybyły

w nierządach bez Bożego pozwolenia

swoje zrobiły

za co nas karze

i czemu cierpienia

radość lub tęsknota

za to, że kochasz

i stajesz się innym

w inności każdym znaczeniu

Lubię to!

Komentarz

las kominów śmierdzących, cuchnących

tyłki marzną więc palą byle czym

trawinki cuchnące śmiecie walające

Polska rzeczywistość

charczy gruźlik to pewno od kominów

i pluje czarną śliną

czy to na deszcz nie to smog

nad głową fałszywe chmury

gdzie jesteś panie, wyjrzyj to jest las

twoje miasto zasmrodzone

w przedpokojach bambosze

za oknem psie kupy

i pijacy mury obszczywają

choćbyś się darł porządku nie zrobisz

być może podobnie postępujesz

wracając krzywo również to zrobiłeś

przecież Polak wszystko potrafi

na pewno nie jestem z ulicy

na której co nie którzy

również nie są gorsi

wpierw poznaj czyjąś biografię

potem zaś oceniaj jego

ulica ona żyje z nami

samochody i przechodnie

ty także do nich się zaliczasz

będąc jej częstym bywalcem

widzisz to, czego nie chcesz

widzieć

oddychasz tym, czym nie chciałbyś

oddychać

kręcisz nosem pomimo tego, iż robisz to samo

sprzątając lub bałaganiąc tu i tam

na pewno nie jestem z ulicy

chociaż mój dom przy niej stoi

czasem stoję w oknie i patrzę nią

która żyje ruchem większym lub mniejszym

Wszystkie reakcje\Lucjan Prince i 2 inny

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

Więc po co

22 stycznia 2023

Więc po co

komu powierzyć, zaufać dosadnie
otwartym być drugiemu
szczerym do bólu kochać nie ślepo
w każdym jego znaczeniu


jak nie ominąć w życiu ważne
by tyle nie do stracenia
uścisnąć dłoń komu należy
mieć swoje do powiedzenia


kogo pytać w zgorzkniałym świecie
kiedy krzywdę drugiemu
niczym zarazem po świecie roznosi
człowiek żyjący w zgorszeniu


moje pytania to ślepy tory
grochem o ścianę echami
więc po co pytam pyta wszy
zadaję
zamiast przepuścić uszami

To samo

22 stycznia 2023

To samo

jutro na pewno będzie
z tobą czy bez
słońce również zgaśnie
to tylko kwestia czasu


toteż się nie martw na zapas
co jest stratą dekad
rozdawaj uśmiech i kochaj
miłość do rany swej przyłóż


bo każdy człowiek zraniony
tego od niej oczekuje
jutro z tobą czy bez
ktoś inny to samo poczuje


tysiące miliony ślad w ślad
po czym się urwie i zatrze
kresy wszystkie skończenia
Szekspir i pióro właśnie

życie niczego mnie nie nauczyło

może gamoniem jestem nie co mniejszym

nawyki niełatwo jest ostudzić

i znów ten sam błąd powtórzyłem

ogromne serce trzeba by mieć

by nie rozsierdzić się

acz któż je ma tego podziwiam

jeżeli to ty to bardziej

poznałem cię któregoś dnia

byłaś zwyczajnym przechodniem

pomimo tego jest taki czas

który ludzi przybliża

czy wczoraj kiedykolwiek istniało

wczoraj zawsze martwe było

mógłbym minąć cię wtedy

minąwszy nie zaistniałabyś dla mnie

nigdy

1

0 komentarzy