mówiła mi zawsze matka

wiesz, co masz robić mój synu

teraz gada nie do rzeczy

ponieważ ma demencję

a może ja jestem nie do rzeczy

zatem muszę coś z sobą

zrobić

życie jest piękne jak również świat

odrzucam tysiące powodów

tylko po to, by się nie zabić

może kolejnej wiosny doczekam

daj dobry Boże to zdrowie

pewnego dnia w polu słoneczniki ponownie zakwitną

I Van Gogh jak żywy będzie

ze złotymi kapeluszami

z tego dzbana wyjdą

by lśnić w słońcu

Wszystkie reakcje:

zekanie ach to czekanie

więcej niż te pięć minut

to przecież wieki całe

wiesz, co warto na ciebie czekać

więc powiedz mi co o tym myślisz

może fajtłapa jest ze mnie

jeśli tak to masz to prawo

tak sobie o mnie myśleć

przecież to ty jesteś tą kobietą

a zatem pasjansy układasz

czy to kier

i czy to jestem ja

Błędem jest zgadywać

bawiąc się w zgadulę

dawno temu chodziłem do przedszkola

prawdziwe życie nie zna hamulców

wziąć sprawy w swoje ręce

by stać się tym mężczyzną

żeby kobietę rozpierał duma

czy potrafisz tak

wskaż mi takiego

a zyskasz u mnie wielki szacunek

i podziw ten

no cóż, wezmę tę świecie

może gdzieś znajdę

niech pioruny we mnie biją

Lub prąd porazi

bo jeśli się pomyliłem

ich jest na pęczki

Wszystkie reakcje

Kiedy przyjdzie już moja jesień

zabiorę się z ptakami

tyle ich odlatuje

i drogi powrotnej nie będzie

starzec nie jest nikomu potrzebny

gdyż materiał życiem zmęczony

po prostu złom a na dodatek samotny

nic dodać ani ując

najmniejsze wtedy drobiazgi moje

największym ciężarem się staną

starość to przecież wyrok

kiedy łyżeczka z moich rąk wypadnie