Choćby

gdzie kończy się granica

bezduszności

może jej nie ma

tylko

horyzont bezkresu

czarne motyle

z niedobrego serca

on zaś sobie

pobłaża

panem świata

nieoczywiste

za to czynów swoich

szkarłatny nałóg

w głowie i w sercu

jest prawdą

iż wilk stado rozegna

watahę

choćby była tłusta

jedna nie zadowoli