pod lipą a czemu nie pod klonem

bo mało tych drzew było kiedy

treny pisał

pomnik z nich wznosząc dla swojej

uli

kiedy ze świata tak szybko odeszła

toć ją miłował bardzo

gdyż w niej nadzieję pokładał

z jej małej ślicznej główki

niczym motylki

rymowanki świat widziały

Boże drogi dlaczego zabrałeś

ja zaś te treny dla niej napisałem

wolałbym by żyła

moja ula dziecko najukochańsze