duszy rezonans niech echem poniesie .

w najdalsze świata krańce

tam ci będzie dobrze

gdzie gniazdo u wiesz

niczym ptak w koronie dębu

dąb silny długo stać będzie

mając korzenie solidne

a kiedy już szadź ciebie dopadnie

umrzeć trzeba będzie niechybnie

no cóż życie jest życiem

a lata się nie cofają

portrety w pamięci z którymi umrzesz

najpóźniej choćby jutro

i słońce wschodzi

i znowuż zachodzi

i kochania aż tyle

drugi człowiek

jest nie po to by nim gardzić

wręcz przeciwnie żeby jego kochać

tylko jak kiedy kule świszczą

niegdyś miecze białe

na ustach Jezus Chryste

i wrony trupy dziobiąc