W jednym kieunku

W jednym kierunku

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

jakież trzeba prawdy
by wstrząsnąć światem
wywarzeniem ościężnicy
kiedy anty

marzenie ściętej głowy
bruk kłamstw
lego

ni łom lub młot
nie rozkruszy
droga do edenu
zawsze gorzka

zawiele życzą sobie
na górze
serce i rozsądek
w jednym kierunku


x x x

wieczność
kiedy kosmos
olbrzym wybuchnie
ziemie wchlonie

science fiction
Star trek
cybor
ludzie
mechaniczni

halo ziemia
jestem tuaj
nie dojrzały
do wypraw

mając setki
wcieleń
uprzedzi

acz za spokojne
mając krase zachody

x x x

byc prostym
tyle potrafię
możni świata
im przypięta
brożka

szeregiem gęsi
po swoje
znajc język rodowy

gęba rządzi
z poczwary
monstrum
piękno nie nakarmi
ino sytego
miska w kwiatki
w którą
zupa nie nalana

Żołnierz

autor:
 Radzikowski

0.0

poszedł na wojnę żołnierz
której nie chciał
okopy
mięso armatnie
zasieki

pany balują
owoce morza
wina

kula nie dosięgnie

szeregowca
w każdej chwili

za ojczyznę
którzy pouciekali
jak szczury
lokując w bankach
szwajcarskich
kapitał

kiedy ty żołnierzu
o włos
ktoś obok
z dziurą
w hełmie


x x x

czekałem
spóźniona oś
dwie minuty
do tyłu
gumą


ławka
przystanek
nieopodal znak drogowy


w prawo


które w tę stronę
życiem
krążę z orbitą
niesie mnie
ziemia

księżyc
poświatą lunatykuje
oceany morza
przypływy
odpływy

im szybciej upływa
bardziej z górki
parą ulecę
w kosmos

x x x

stabilność
kulą u nogi
heretyk
powtarzalność

rozumiesz coś z tego
gdyż ja nie
ten sam tryb
felerny materiał

zgrzytnęło
mechanizm nie chodzi
pokój jeden
świata nie
zobaczy

karmiąc ziemię
wypadł z orbity
a ziemia
nadal się kręci

NADUŻYCIE

POPRAW

1

2

3

4

5

oceń

---

przetłumacz wiersz

dodaj wideo

dodaj audio

do ulubionych

Wolność w sercu

 

6 listopada 2022

Wolność w sercu

nasze decyzje zmieniają
przyszłość
zatem
obalam mity

sam sobie
jesteś panem
niczyim niewolnikiem
gdyż wolność
w twoim sercu
w sercu

kraty
nie odbiorą
ona ptakiem
która poniesie ciebie
do domu

można zniewolić ciało
ale nie duszę i serce
zachowując człowieczeństwo
x x x

mroźne zimy
okiście
uginając gałęzie

mozaiki po szybach
od domu
do domu


koty
przy piecach
psy
w buch
tęgi
nie żartował

biały świat
aż łezka kręci się
w oku
gdzież on

kuligi
radość dzieci
jakby z innej
bajki

na dobranoc
miś uszatek
zając i prosiaczek
do poduszki

niekiedy powracam
po czym
wskakuję
w pendolino
by nie uciekł
chociaż czas ucieka

Królowa jesień

 

5 listopada 2022

Królowa jesień

chłodne dni również noce
gęsi przecinają chmury
prądy niosą
wysoko nad miastami

liście opadły z drzew
ścieląc dywany
było barwie
teraz jest inaczej
złysiały korony

królestwo jesieni
jest właśnie takie
w górach
śniegiem postraszy

nie chętny żem
by na chwile wystawić

głowę
wolę siedzieć
przy piecu
wypić czarną kawę
nie słodząc

listopad
królowa przy władzy
na tronie usiadła
pogoniła ptaki

jeszcze nie które
widzę
gęsi jedynki piszą
wyobraźnia poniosła
mnie
a dokąd to ...

 

Nie od małpy

jesteśmy  ludźmi
nie zwierzętami
nie małpą żem

pra  pra

zeszli z drzew
w cale nieprawda
aż mnie zalewa
krew

hej wy uczeni
durni
czy mądrzy
z ów sugestiami

mam adidasy
czapkę
i sobie rapuje

z kumplami

nie małpa
nie małpa
bam człowiek
z krwi kości
pra pra pra pra
wnuk Adama

raju nie widziałem
ten z liściem widział
i kusicielka pognana

hej małpy
hej małpy
skoro żeś wy
wraz wszyscy wzięci
uczeni
to pozostańcie nimi
filozofia was nie zmieni

Tylko nie narzekać

 nie nosiłbym teraz 

ciebie

na rękach 

w krzyżu łupie 

kiedyś miałem proste 

plecy 

wysiłek zrobił swoje 

czyniłem dla chleba 

dla spania 

dla spokój ducha 

wciąż leżeć 

wolę nie myśleć

ale też nie poważ siebie 

za pracoholika 

tyle i ile trzeba 

wystarczy 

drobniaki w kieszeniach 

noszę 

nie grymasząc 

w życiu 

jak to w życiu 

raz pod górę 

a raz z górki 

byleby jakiegoś dołu 

nie było

bo wtedy świat się 

wali 

ale zaradny człowiek 

zawsze poradzi sobie 

kowal kowalem 

które gorące 

w kowadło 

młotem 

 

Dom

dom nosisz w sercu
jakże ważne
zawsze prowadzi ono
do  niego
gdziekolwiek
byś był
stamtąd powracasz
mając dokąd

dom z cieknącym
dachem
z miskami
podstawiającymi
czy nazwałbyś
domem
o tak  ponieważ
jest  twój

ale któżby zaniedbał
nurtująca myśl
wolę nie wiedzieć

mój dom
waszym domem
mówisz do gości
słysząc
chętnie odwiedzają

ludzką rzeczą
mieć wielu przyjaciół
będąc pozytywnie
nastawiony

sam nie będziesz
gorzkniejąc

autor

gabriel123

 

Zodiaki

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

gdzieś na wsi
na środku drogi
karczma
zodiaki się spotkały
baran baranem w byka
byk na to
barnie żeś mały

zirytowany zodiak
z ów złości baranieje
i jeszcze raz w bydlę
buchaj się nie zachwieje

to trzeci tak po kolei
aż w końcu maj
miał dość
nie widząc czerwonej
płachty
przegonił
sad zakwitł
ot gość

x x x

nie rezygnuj z marzeń
okazja nie ominie cię
z poczwarek
wylecą motyle
w brzuchu
rozgoszczą się

bo marzenia
wędrowce zewsząd
skądś nagle
w drzwi zapukają
pchnąwszy klamką
przed siebie
powitają 

po czym

jedno po drugim
w świat pójdą
zabierając z sobą
realne staną się
ponieważ będą
tobą

x x x


gdzież chadzasz
o panno
zabierz mnie z sobą
wartko razem
lepiej będzie

chadzam
wszech strony
kawalerze
chcesz
chodź ze mną
może coś z tego
będzie

i kroczyli
przez życie
dzwony
na wiwat
zabiły
jedno
po drugim
do nieba
dotychczas
stoją mogiły

x x x

powiadają
matka niepowinna przeżyć
syna
zatem
nie wszczynajcie wojen
matek miej płakać będzie

również
tragedie zdarzają się
gromami z nieba
spadają

losy
młoty i kowadła
w które kowale
biją
póki żelazo gorące

znający się na rzemiośle
zahartuje
kruche będzie
nie czyniąc tego

oj głupcze
głupcze
kowadła
nim
młota
nie chciałeś
nie mając narzędzi
sam sobie los
zgotowałeś

 

Człowieczyna

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

żal człowieczyna w sobie miał
nieszczęsny ludzik ten


bijąc się w czoło wpadał w szał
świat podły
darzył złym snem

ochłapem losu karmiony

przyćmieniem nad głową chmur
tężę kotarę rzuciły
a rzeki płynęły z gór

aż mokre były kamienie
z drzew liście pospadały
widział tylko jesienie
ten człowieczek mały

ni los się nie uśmiechną
nie spotkał miłości swej
by tchnienie swoje włożyła
odziała słonkiem zły dzień

szkoda człowieczka małego
rozdziera serce me
żyć tak coś okropnego
licząc godziny swe

chata była wciąż pusta
ściany jeno płakały
nie gada do siebie
zamknął usta
by struny nie popękały

nie głosił światu podłości
nie skarżył Boga też
że nie miał żaden miłości
pod wiatr tylko i
deszcz

powodzie wszystko zalały
również strzechę tą
płaczące ściany zabrały
tym przepad jego dom

z niczym niestety został
kąsał złośliwy los
drążąc dwie dziury w sercu
jad kobry tym zamilkł głos

może w niebie ma lepiej
tulą anioły te
nie chcąc patrząc z góry
tutaj nie będzie źle

Robak

 

Robak

człowieczeństwo wszakże nasze czy nazywasz siebie człowiekiem przeto można wyzbyć się zero szacunku dla innych jeśli siebie nie kochasz przeszkadza świat cały zatem nie bądź oportunistą solą dla innych w oku upodlić zdeptać robaka człowieku opanuj się może została cząstka w sercu na samym dnie

 

To rozum

tęsknota
ucieczka w siebie
daremnie rozpatrywać
rwać włosy na głowie
do tyłu
znaczy przegrywać

ujarzmić
nie ma czego
tak owo
po kaczce spłynęło
oskarżania o nic
do spółki
acz wasze dzieło

kwiat zwiędnie
odrodzi się nowy
dwie

może trzy miłości
to nie serce wątpi
to rozum
do szpiku kości

 

Doły

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

snami
w przestworzach
w których jeszcze nie byłem

o latającym człowieku
proroczym
niech spełni się

ubogość
pirytem świeci
świat słabo widzi mnie
choćbym miał
duszę złotą
mając
daremne żale

i wiele innych snów
na osłodę mą
śniąc troszeczkę
dłużej
powstrzymać skrajność tą

acz jakże spod ciemnej
gwiazdy
ci czart wszystko klaruje
dziesięć zdrowasiek
na nic
życie niestety dołuje

x x x
chciwy człowieku
nie tędy
również nie proszę
byś rozdał

tylko
zamiarem pomniejsz
dając szansę innym

chciwość
grzechem głównym
to ci powiadam
szczerze
wypluj złe serce
a czart
nie zabierze

x x x


Bies
nie stąpnie
świętej ziemi

ki prawo
żadnych praw
pasterz
owieczki liczy
zbaw świat
od złego
zbaw

a i mnie
uproszenie
otwórz oczy zamydlone
póki kolejny świt
jeszcze niestracone

wybudź
które przysłuży
nie mylność
ni opętanie
będąc
ku niebu podróży
mój najsłodszy
Panie

 

Stracenia

ileż straceń w życiu
na palcach nie policzę '
pełną parą uszły

wraz z nim moje oblicze

kim jestem
słuszne pytanie
które zadaję sobie
mądrzejszy
czy też głupszy
niebo nie odpowie

ślimacze dni ubyły
w sakwie skarb
pomniejszony
piachem i wiatrem
powiało
tylko od której strony

w marszu miłość
zbłąkana
razem łatwiej było
z którą nie zrozumienie
trwało i się skończyło

autor

gabriel12

Prosto w pysk

 powiadasz

iż jestem człowiekiem
marne pocieszenie
ponieważ

studzę wielkość
by nie dostać
ochłapów


widzisz
we mnie człowieka
prawda niestety
jest inna
klucz
w prawo przekręcony
postawiłem kropkę
nad I

nie chcę fruwać
wysoka
gdyż prędzej kula
dosięgnie
spadająca gęgawa
prosto w pysk
wyżla

Tańczą ze mną

 tańczy moje oblicze 

chcąc oszukać lustra 

nie potykając się

na razie 

one poczekają 

wiruje świat 

wraz ze mną 

do tego skrzypce 

 diabła samego

bym zawrotów dostał 

padając 

na pysk 

upiorne duchy 

zwidy 

podkrążone oczy 

pijaczyny 

tańczyłem 

wraz z butelką 

pytanie

czy  starczy siły 

      x    x    x

myśli 

niczym żołnierze 

strzelając

zabijają

bywa 

iż mają dziurawe 

hełmy 

kiedy odwetu 

nie ma 

stracone marzenia 

to one 

światło dzienne 

nie dla nich 

w łonie 

nie narodzone dzieci 

których życie 

nie przytuli 

  x    x    x  

czemuż tyś

nieznośne 

piórem Szekspira pisane 

plagami egipskimi 

piach w oczy

i wiatr

dlaczego 

kąkole w ziarnie

przybytku nie wiele

ręko  Boga 

daruj

gdyż oszaleje 

stokroć razy

nadzieja płonęła 

i gasła 

och życie  ty  moje 

istnieć za  mało 

umrzeć  za wele 

 

Krzesło i drzewo

magią jest kochanie
czarodziejem naszych serc
który
przenosi w inny świat
stamtąd
lepiej nie powracajmy

istotne wiedząc
kim jesteście dla siebie
byle znośni
acz po to
żeby drogi wasze
się nie rozeszły

szczęśliwy ten
który nie zastaje krzesła pustego
zaś ściany
nie przemawiają

to ci powiadam
posadź skarb swój
na tymże krześle
również drzewo
kiedy syn twój
na świat przyjdzie

 

Tak trwać

autor: Radzikowski

5.0/5 | 1

---

już czas
deszcz liści
pożegnanie
jesień
kalendarz na ścianie

kartka
kolejna
osowiałem
we mniesz
podobnie
tę porę
przywitałem

które było
z wiekiem uleciało
ino strzępy
tyle zostało

powiedz
wieku
czemu gnasz
ów kalendarz
po kartce
wyrywasz

żal
iż nie mam wpływu
by zatrzymać czas
chociaż na chwilę
tak trwać
i trwać

\ x x x

zajrzyj w oczy
powiedz szczerze
kim jestem
może dowiem się
od ciebie
prawdy o sobie

nie szczędź
wal prosto z mostu
ponieważ
delikatność
nie jest moim
atutem

twardy grunt
mottem
nie zależność
nie być
uzależniony

kim jestem
zapewne prawdą
którą chcesz zobaczyć
tylko
iż moje wnętrze
nie jest przezroczyste
x x x

dyskryminacja
czymże on
ponieważ nie rozumiem
dlaczego tyś lepsza
ode mnie

oczy Boga patrzą
Jego usta milczą
a ty nie milczysz
wchodząc na moją
głowę

bezczelność
może ona
tęże motywacją
dlatego ja
zawsze piętro niżej
kiedy ty
tą windą
w górę
za którą
nie mogę nadążyć
x x x

byłaś
chwilą
którą
jeszcze trzymam
w garści

nie otworzę
ponieważ niczym motyl
odleci

tak długo
ile życia mi starczy
serce pękłoby
gdybym stracił

 

Po za granice

miląc się
może zostaniesz
przy mnie

nie ja zdecyduję
kiedy
co
i jak

jakżeby inaczej
cudeńko moje
bogata w uśmiechy
patrząc
w moje oczy

do końca świata
z tobą
za mało
zastawmy świat ludziom
swój odnajdźmy

płomyki w naszych sercach
teraz
koniecznie

poza granice
wykroczenia

autor

gabriel123

 

Pozwalam

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

nagie myśli
jak moje ciało
będące pod prysznicem


przepraszam za wszystko
zmienność nie jest
moim atutem

kamień
kamieniem
serce
sercem

sprawdzę
po prawej
również po lewej
pod respiratorem
nie jestem


otwarty mój umysł
oczy widzą wszystko
powiało zdradą
rogaczem nie jestem


próbujesz odejść
na to pozwalam
z innym ułóż
swoje życie


x x x

szukam cudów
których pełno
ślepią co dzień
nie zraża mnie
światło
kim ja setem
bez dusznym
czy też serem
które szuka
drugiego

ilu jest ślepców
'mnie nie obchodzi
być między
jestem podobny
toteż staram się
żeby oszukać
chociaż
które przyjdzie
nadejść musi


co będzie
kiedy wiosna
przywita mnie
na głowie marzana
rzucona z mostu
na którym
kłódka przypięta
która związek
łączy


czy będę wtedy
bardziej zaślepiony
zrywając księżyc
jak cukierka
z choinki


jesteś wiosną
kwitnącą wiśnią
kiedy dojrzeje
na torcie będzie

owej słodyczy
nie poskąpisz
będąc blisko
zapragniesz
więcej
po. czym
tęsknota
kiedy nie będziesz
na jedną tę chwilę
ponownie będę


x x x



policzę lata
na moich dłoniach
dziesięć dłoni
troszeczkę więcej
nie chcę myśleć
kto by myślał
oglądając się za siebie
cofając tracisz

jedno które mam
chodzi po głowie
cóż ze mną będzie
kiedy się spóźnię
życie nie poczeka
poczyni swoje
wtedy pożoga
żywy trup ze mnie


lata które z górki
perfidnie wykorzystać
policzy Bóg
w ostatnim zabierze
nie minę się
z celem
odszuka mnie
ślepy tor
ściana
raczej nie powalę


x x x



odleciały ptak
wiosną powrócą
zimę przezimować
paląc w piecu


śnieg w górach
tutaj może nie będzie
a jeśli
to na krótko

gołębie na dachach
rynek świeci pustką
chociaż stoją ławki
nikt nie usiądzie

za sobą lato
lody z truskawkami
jesień nie głaska
liście z drzew spadają

który zobaczy
pomyśli ponuro
wówczas rozgrzej
jego kobieta
nostalgia
w świecie melancholia
porzucić negatyw
kochanie przydatne