Cień i głaz

Cień i głaz

autor: Radzikowski

wszakże tylko idę pytając los
on głuchy na wszystko
i kamień ma
od czasu do czasu zaglądnie ktoś
uśmiech nie uśmiech
jak zwał tak zwał


tysiąc drzwi i okien na świat
pozamykani i żyją tam
domy z betonu domami zwą
z każdego okna wygląda pan


karły i wielcy z garncami swoimi
niebo nie gromi robią co chcą
czerwony słońce zachód umiera
do wschodu daleko gnom


i może świt nie taki jak dziś
na który czekam zenitu czas
wtedy pytać nie będę już o nic
skona cień skruszeje głaz

x x x


mała moja armia wyruszyła na wojnę
teraz walczy z całym światem
kiedy świat swoje

żołnierze widma serca i duszy
kto zwycięży
wtedy zajmie miejsce swoje


staję się tym, czym one dla mnie
w noce dni niespokojne
sieczemy co popadnie

Morfeusz nie włożył hełmu
odszedł ode mnie
gdzie indziej morzy snem
x x x



nie będzie nas przy tym, kiedy słońce umrze
szaleniec nie wytrzyma rozwalili cały świat
poza układem może ktoś będzie
o ile zdąży tam

a tymczasem brat zezem bratu
sąsiad zazdrości, kiedy więcej masz
co się podoba ci czkawką jemu
plecami do ciebie byś widział jego zad

by lekko ci nie było on ołów tobie
w dyby zakuje, żeś gorszy od psa
co nie odczłowieczy spróbuje inaczej
Anglik przeprasza świat

Lubię to!

Komentarz

ćma czemuż ćma

temu, iż do światła leci

światło przecież daje życie

tym czyjąś twarz widzisz

ćma, motyl nocny

daj Boże nie z trupią główką tą

kot czarny zdechł sąsiad zmarł

któż wierzy dziś w przesąd

oczy mniej głuchą nie bądź

sercem zważ uruchom też umysł

dotyk, by poczuć ciepłą dłoń

wszystko, które przydatne

jest w tobie

ty rządzisz również dzielisz

choćby pakt na byczej

nie skórą niedźwiedzia

rzeczy pewne również czyny

w zasięgu są twoim

Wszystkie reak

zielono mi

kot leniuchuje, śpi

w styczniowe dni

za śniegiem

nie tęskno mnie

może gdzieś tam kulig, mknie

tylko gdzie

motyle się nie zrywają

do zrywów swą porę mają

za to gołębie latają

zielono mi

chociaż na dworze dżdży

przyjdzie noc

jeszcze przytlisz mnie ty

i rankiem zieleńszy będę

w te dni

zzieleniałem, zzieleniałem

Zieleniejąc odmłodniałem

jesteś czarem w mojej baśni

i mężczyzna się stałem

kiedy ja i ty

Wszystkie reak

nie nauczyło mnie życie niczego

głupi wiek pisał Kochanowski

znów wcisnąć chce konia Trojańskiego

dawno już śpi Michał Wołodyjowski

zrywy szarże, bo twierdza ma

niczym, Częstochowa niezdobyta

kto jest królem on czy ja

chociaż również król umiera

wrony kracząc chcąc wykrakać swoje

nad wieżą zwiastun promieni blask

raz żyję przecież i tyle umrę

być może anioł stanie w mych drzwiach

wtedy się ugnę z moją Częstochową

z dobrym grabenem przetnę mrok

uczniowie Jezusa powitają mnie

bez Judasza wieczerzą nie dość

Aktyw

pierwsze kroki któż pamięta

matczyne uśmiechy do syna

pocałunki wypady za dom

uganiając się za dziewczynami

tyle luster, w które patrzyłaś

by być piękniejszą tą

ja tylko swoje włosy przygładzał

spiesząc się do ciebie

tyle momentów ów pięknych chwil

wspominać latami będę

nie tylko to i milsze mi

zostawię w mym sercu sobie

serce ależ przecież nie dzwon

dzwonem nie dzwoni

pomimo tego rześki jak zawsze

twój orzeł pod skrzydła swe schroni

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

co masz do powiedzenia

człowiek wysłucha

jeszcze nie jest tak źle

również krzywdę ludzką zobaczy

dziejącą się tobie lub mnie

jest obojętność owszem tak

ja również synonim tego

miłość nienawiść

anioł i diabeł

niebo lub piekło Dantego

sądy nie sądy

co myśl i ślina

w parze i nie do pory

Arka Noego

chociaż chwilą zgrzęźniesz

człowieku, więcej wiary

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij