ach te oczy to przez nie

przez te twoje oczęta

że niebo wciska mnie w ziemię

o swoim świecie nie pamiętam

śmiałem się z innych drwiłem

że coś takiego nie mi

więc doigrałem się

toć kto inny dziś drwi

gdzież ty oczy swe masz

prawe i lewe zgubiłem

długo nie poleżały

ponoć je kruki wzięły

oczodoły ach te moje oczodoły

za którymi same ciemności

a może gdzieś w nich niżej

jeśli tak głęboko w nie wglądnij

żeby znaleźć resztkę mnie

Wszystkie reakcje

Lubię to!

Komentarz

Ud

którą myśl chwycisz tę zatrzymasz

woda jest wielka, ocean zaś niespokojny

pomimo tego wiedz o tym, iż myśli są

jeszcze potężniejsze

w niewoli przecisną się nawet przez kraty

człowiek więzi człowieka zabija podli

po co, dlaczego i z radością to robi

sumienie płacze nie jego czyjeś

które jest matką duszy i serca

jeszcze są

jeszcze żyją

na kamień

na jałowiznę tę

i przez niego

i przez nią

chociaż skąpy ale urodzaj

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

By nigdy

biały gołąb usiadł na twoim parapecie

i coś w swoim dziobku przyniósł dla ciebie

nie kopertę jakoś gałązkę pewno z mojej arki

zapraszam cię na nią

ludzie szydzili z niego, ale on czynił swoje

podobnie ja postąpię na nic ludzkie gadanie

odpłyniemy i będziemy wiedzieć dokąd

miłości moja, szczęście ty, żeś moje

po szczęścia naszego kres

po miłości tej

gdyż któreś z nas pierwszy umrze

jeśli ja nie opłakuj mnie

i nie zabija się przeze mnie

tylko nadal żyj

wspomnienia o mnie zagrzeb w popiele

by nie zabolało cię nigdy

a white dove sat on your windowsill
and brought something in his spout for you
not envelope somehow a twig sure from my ark
I invite you to it

people mocked him, but he did his thing
likewise I will do the talk of men to nothing
we will sail away and we will know where
my love, happiness you are mine

after our happiness
after this love
because one of us will die first
if i don't mourn for me

and it does not kill itself because of me
just keep on living
bury memories of me in ashes
that you will never be hurt

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij

wiem kim chciałem być

i teraz kim nie jestem

owszem przyznaję się

iż popełniłem błąd

i nie jeden popełnię

śmietanka piana gęsta, która usta zapycha

mająca smak styropianu fruwający pumeks

spacerowicze bez gaf

w zamiarach swoich

że chciałbym zniknąć

nie idąc z nimi

żeby kłopoty nie były moją specjalnością

tylko jak zniknąć

nadal żyjąc

Lubię to!

Komentarz

Udostępnij