pójdź diabłu na ratunek
a on śmierci pocałunek
wcześniej język pokaże
lub trucizny trunek
wiosny to do siebie mają
kochać żyć nie umierać
hulaj dusza nie przebierać
nim upomną się w niebie
które czarne pobielać
oczy to do siebie mają
że się nigdy nie zmieniają
przyłapani na kłamstwach
ręce rozkładają
diabły wiosny i kochanie
co ma być niech się stanie
nie inaczej życie krótkie
nie domuszli kupę banie
jestem w klatce
zobaczcie małpę
chcę banana
przecież zoo
jak kto woli
burdel na kółkach
życie jak chce
aleją życia marsz długi
patrzysz przed siebie
nie widzisz nic
zaszło słońce po raz który
nie umarłaś żyjesz dziś
być szczęśliwą istotą wszak
noc zapadła i ciemny las
to jest życie głodne wilki
biegnij biegnij po brzask
wzeszło słońce opadła mgła
horyzont odległy dostrzegłaś coś
glos podpowiada musisz iść
za nieboskłonem lepszy los
zimy nie zapamiętałem
ciebie tak
twoje rozgrzane ciało
również wiosnę
zapomnę
kiedy sypniesz
kwiatem
każdy miesiąc
rok cały
ogrodem
w moim sercu
wilczyco
bywasz i taka
co mnie podnieca
noc ciemna
deszcz padał
żadnego parasola
kto by chmury
oglądał
kiedy zmierz
zapadł
gwiazdy
przy drodze
pod dziką gruszą
spełniły się
marzenia
ona
była tylko
moja
po czym
biegliśmy
przed siebie
nie wypuszczając
dłoni
usiadł motyl na kwiecie
kruchutkie skrzydełka
złożył
deszcz siecze
oby nie strącił
szkoda motyla
bo ja mam serce
jak on
ależ kolorowe
bije niczym
dzwon
love
przysiadł ptaszek
na gałązce
lubię ptaki i las
przez który
wiatr nie przegwiżdże
nazbieram jagód kosz
i poniosę do domu
konfiturę zrobię
sielankowe życie
takie sobie
oś odebrała rozum
gdzie byłem
przyszedłem znikąd
namacując
szukałem klamek
tędy wyjście
droga kręta
noc ciemna
drzewa po boku
świtać nie świta
kędy dalej
jakiś promień
brzask dnia
nadzieja
Pod latarnią | |
| ugryzł pająk czarna wdowa krew zatruta aż do mózgu kim jesteś damo kier koszmarny welon czarny uśpiony pożądając ciało oczy meduzy wbite we mnie jaźń odebrała rozum pod latarnią najciemniej |
