dom nosisz w sercu
jakże ważne
zawsze prowadzi ono
do niego
gdziekolwiek
byś był
stamtąd powracasz
mając dokąd
dom z cieknącym
dachem
z miskami
podstawiającymi
czy nazwałbyś
domem
o tak ponieważ
jest twój
Robak | |
| człowieczeństwo wszakże nasze czy nazywasz siebie człowiekiem przeto można wyzbyć się zero szacunku dla innych jeśli siebie nie kochasz przeszkadza świat cały zatem nie bądź oportunistą solą dla innych w oku upodlić zdeptać robaka człowieku opanuj się może została cząstka w sercu na samym dnie |
tęsknota
ucieczka w siebie
daremnie rozpatrywać
rwać włosy na głowie
do tyłu
znaczy przegrywać
ujarzmić
nie ma czego
tak owo
po kaczce spłynęło
oskarżania o nic
do spółki
acz wasze dzieło
kwiat zwiędnie
odrodzi się nowy
dwie
ileż straceń w życiu
na palcach nie policzę '
pełną parą uszły
powiadasz
iż jestem człowiekiemchcąc oszukać lustra
nie potykając się
na razie
one poczekają
wiruje świat
wraz ze mną
do tego skrzypce
diabła samego
bym zawrotów dostał
padając
na pysk
upiorne duchy
zwidy
podkrążone oczy
pijaczyny
tańczyłem
wraz z butelką
pytanie
czy starczy siły
x x x
myśli
niczym żołnierze
strzelając
zabijają
bywa
iż mają dziurawe
hełmy
kiedy odwetu
nie ma
stracone marzenia
to one
światło dzienne
nie dla nich
w łonie
nie narodzone dzieci
których życie
nie przytuli
x x x
czemuż tyś
nieznośne
piórem Szekspira pisane
plagami egipskimi
piach w oczy
i wiatr
dlaczego
kąkole w ziarnie
przybytku nie wiele
ręko Boga
daruj
gdyż oszaleje
stokroć razy
nadzieja płonęła
i gasła
och życie ty moje
istnieć za mało
umrzeć za wele
magią jest kochanie
czarodziejem naszych serc
który
przenosi w inny świat
stamtąd
lepiej nie powracajmy
istotne wiedząc
kim jesteście dla siebie
byle znośni
acz po to
żeby drogi wasze
się nie rozeszły
szczęśliwy ten
który nie zastaje krzesła pustego
zaś ściany
nie przemawiają
to ci powiadam
posadź skarb swój
na tymże krześle
również drzewo
kiedy syn twój
na świat przyjdzie
miląc się
może zostaniesz
przy mnie
nie ja zdecyduję
kiedy
co
i jak
jakżeby inaczej
cudeńko moje
bogata w uśmiechy
patrząc
w moje oczy
do końca świata
z tobą
za mało
zastawmy świat ludziom
swój odnajdźmy
płomyki w naszych sercach
teraz
koniecznie
poza granice
wykroczenia
wola życia
przecież silny jesteś
wyjdź z pod kamieni
niczym żmija
kąsaj
nie rozumiesz tego
iż świat morze dobić
zatem znajdź miejsce
walcz
pogoda
twoje życie
twój cel
obracasz się
jak liść
spadający z drzewa
jesień
twoja pora
jeszcze nie nadeszła
idź tam
gdzie światełko
w tunelu
nie lękaj się
tyle razy słyszałem
ucałuj ziemię
po której chodzisz
widzisz
puki co
wygrywasz
jeszcze śmielej
rozpychaj się
x x x
rozdaję nadzieję
by uwierzyli
nie jestem Bogiem
a jednak
choćby jednego
wyciągnąć z dołu
bardzo ważne
już coś
sam nie mam
miłości
której szukam
spojrzyj na mnie
jakoś znoszę
łamiąc konar
drzewo przewrócisz
które trwało
wieki
x x x
przyszła miłość
skąd
zapytałem
czerwieńsze od róż
moje serce
zapłonął ogień
iskierki tańczyły
spocznij
przy tym ognisku
bijące ciepło
uczuć jeszcze dodam
by płonąc płonęło
zawsze
lecz nie zauważyłem
kiedy zgasło
odeszła
chłodem powiało
x x x
pilnuj które masz
jeśli spaprałeś
żałuj
blisko byłeś
popełniłeś błąd
chwila przykładna
zmieniła życie
tyle razy wpajali
rozum poszedł
w las
głodne wilki zjadły
znaleźli okazję
nie powstaną
z niczego
stracone dni
lecz nowe nadzieje
zawsze są
x x x
w niewielkim miasteczku
ukradłem pomarańcz
głodny byłem
przytrafiło się mnie
będąc na dworcu
mele portfel zwinęli
wsiadłem w pociąg
jadąc na gapę
dla miłości
można wszystko
zrobić
sto mil ;przejechać
nie głupota
kupiłem kwiaty
dużego misia
ona nie chcąc
odtrąciła
więc po co ten list
którym napisała
pójdziesz moim
śladem
do czego nie doszło
wariat
czy głupiec
sam nie wiem
teraz kochanie
nic dla mnie
nie znaczy
x x x
zwycięstwem
nie jestem
zawsze potyczki
serce
na szli
nie ważę
sprawiedliwym być
skoro sąd
źle sądzi
powyżej korupcja
trzepią kasą
rozdaje karty
który mam
władzą
kiedy upadek
za maskami
jest
kłamstwo
goni kłamstwo
umywa ręce
w gazetach piszą
kto kogo sadzi
Temida
oczy przymknęła
niech dzieje się
co chce
zwycięży ten
który asa ma
x x x
Veni
vidi
vici
nie Cezar
który patrzył
na Rzym
wracając
był niepokonany
Brutus
swoje swoje zrobił
zabił
gdzież mnie
do władnych
którzy rządzą
państwem
źle postąpią
historia osądzi
ja skryty
w cieniu
ponieważ
chcę żyć
jeśli rozkażą
wezmę karabin
orzeł krąży
który w godle
nie krzyż złamany
żaden sierp i młot
| Data dodania | 2022-10-24 22:12 |
| Kategoria | Różne |
| Autor | gabriel123 |
