Do nieba

rosk

Bohunów chleba

jak najmięcej

by lekko przełknąć

popić

poczekać

kiedy koś chce się

przyłączyć

iść razem

niespiesznie

godziny i daty

które uciekną

zbliżą nas

do granitu

biały anioł

z marmuru

ze złożonymi dłoń nimi

przyłączy się

z modlitwą

i poniosą

Grabeny

ku uciesze Boga

serafiny zaśpiewają

ze sześcioma skrzydłami

L

Płyń

dopóki produktywny

potrzebny, żeś

zdrowie decyduje

o jakość twojego

życia

produktywność

ma swoje zalety

i wady

zysk i wyzysk

człowiek dla człowieka

okoniem

śliską rybą

wartką rzeką płyń

i niech wędkę połamie

kiedy ty

z nurtem

Pięć minut

jeśli zbłądzę

stracę cenny czas

zawracając

pomimo tego

powrócę

by dogonić resztę

ile straconych chwil

wiem

było ich mnóstwo

każda chciała

zabłyszczeć

mieć swoją szansę

powodem czego

owa nieroztropność

mojego braku

zdecydowania

owszem

iż z kosza

już nie wygrzebię

ale

te pięć minut

jeszcze gdzieś czeka

w swojej poczekalni

Również łotr

autor: Radzikowski

5.0/5 | 1

---

gdy twoje serce
zatrzyma się
drugie mocno
zaboli

głos
uśmiech
wtedy zdasz sobie sprawę
jakie to skarby były

cenny człowiek
kiedy chodzi po ziemi
i rozmawia z tobą

na świecie
nawet łotr jest potrzebny
byś nie poszedł
jego drogą

x x x

nie szukaj na niebie
znaków
które na ziemi
z chmur
wyczytać możesz
tylko pogodę

obłoki zostaw
dla samolotów
i ptaków
zatem
zejdź na ziemię

tu są realia i fakty
rzeczy się dzieją prawdziwe
znajdź swoje miejsce
nie przegap
niestań pod kreską

x x x

łatwo omanić
ale żyć trudniej
zgadzając się
z sobą

będąc z drugą
osobą
kradniesz czas
i życie
proces nieodwracalny

samozadowolenie
to złe myślenie
daj radość drugiemu
zharmonizuj
które konieczne

Śmielej

serduszko puka

przywara dziecinna

dobra dla przedszkolaka

podejdź do kobiety

z wielkim sercem

a odda tym samym

panowie

śmielej

bo życie w toku

tarota rozłożyło

to twoja karta

agonia poczeka

kochanie jest ważniejsze

chociaż róże zwiędną

niech sobie więdnie ją

będzie co wspominać

odejść odejdzie

na pewno

któreś

w niebie

łóżko pościelisz

Szczęścia

Szczęścia wędrowne szczęścia chodzą od domu do domu pukając małe i większe przytuleń szukają głusi i ślepi w weń patrzymy chociaż przybysz czeka pod drzwiami tuż obok ktoś chce dla ciebie jak najlepiej jesteś samotna i chciałby tobie towarzyszyć nie wyrzucaj kłódki nieprzypiętej na moście pozwól temu szczęściu z tobą ją przypiąć

Między wierszami

skradnę myśli czyjeś

mówiąc, iż szczęście

jest w małych rzeczach

które sami tworzymy

by codzienność była

pełniejsza

zawsze nam czegoś

brakuje

lub to

tam przestawić

lata biegną

przemeblowania

zużyte

wyrzucamy

do nie których

Sentyment wielki

skarby cenne

starzejące się

wraz z nami

jak żyłeś

kiedy odejdziesz

wszystko powiedzą

między wierszami

Lubię to!

Komentarz

Wyślij

o tylko

gwarne chwile

tyle ich było

że nie nadążysz

dwie ręce

palców dziesięć

dziesiątkami

nie zliczysz

w locie

chwytałaś

efekt motyli

wiosnę jedną

ty miałeś więcej

uśmiechy

łzy

czego chcieć

więcej

przecież są różne

patrząc sobie

w oczy

 

23 tys.

Limit

tyle spraw

wór rozwiązany

z którego prezenty

dobre i złe

jesteś pod ścianą

bywało gorzej

chociaż celują

w ciebie

życie

jak życie

pokrótce

przekładaniec

grymasy

fochy

i takie tam

wszystko jest ważne

sklejone w całość

znaczenie swoje ma

gorzej niż pusty

skończył się limit

a na kredyt

nie ma już nic

wszystkie przydałeś

ostatni mieć będziesz

całą wieczność tą

Obaj

nie na pokuszenie

dusza w zdrowym ciele

czart nie weźmie

gdy masz sumienie

globu nie połkną

Chaplin pokazał

jak z globem zatańczyć

pierwszy bawił świat

drugi pogrom siał

spod jednego zodiaku

obaj

na pokuszenie

strzelił sobie

w łeb

pierwszy zaś

bez bisów

odszedł

Twoje miasto

kąkole rozsieję

zbytni dostatek

wybredzanie

tłuste szczury w śmietnikach

zgroza

panowie

z pieskiem na spacer

tu drzewko

w porządku

tam kupka

dobry piesek

brak kultury

uważaj

bo wdepniesz

proszę zdjąć buty

w domu

owszem

poza

widać i czuć

miasto

tak wygląda

twe miasto

i jeszcze

wiszący smog

Za ciężkie

upodlić

pozbawić człowieczeństwa

pozostaje dusza

wszystkie okrucieństwa świata

mają dusze

nie istotne

kto kim jest

Dante

nie przestraszył

więc kto

belzebub zaciera ręce

waga i szale

pióro warzy serce

za ciężkie

Temida zaś

wstydzi się

imienia swego

11