niech nie trąci łokciem kiedy ogarnie gniew szczęście zobaczyć zawsze nie przelaną krew wychodzić i wracać do domu przynosząc cenny dar miłość w postać chleba jego umiar zobaczyć świat z bliska który odległy jest i umrzeć godnie jak człowiek kiedy życia kres od życia nie żądać wiele niech chciwi udławią się uratuj swoje serce zanim przepych pożre cię