nie płosz ptaków które w śpiewy nie ścinaj kwiatów co w zakwitanie obędzie się bez bukietówkiedy pięknym słowem a i sercem tracąc głowę piękno jest w każdym tyś łąką dla niego co jedno przekwita to rozkwit drugiego uczuć w nas tyle że starczy na sto lat więc miłuj więc miłuj wszak