Decyzja

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

polub siebie
po czym pokochaj innych
jest dobrze
musisz tylko zrozumieć
że

nie stoisz na niczym
chociaż poklasków
nie widzisz
może nie świat jest zły
leczy ty

ale wiedz
nie wszyscy dobrzy są
wiele przetasowań
by wiedzieć kto

wiara i Bóg
nie pomoże tobie tutaj
chociaż Panem
nieba i ziemi
jest

decyzja należy
do ciebie

x x x

za co święci
świętymi
cóż takiego czynili
jaki talent dostali
by wszystko to
udźwignąć

czemuż nie sprostam
temu
któremu inni
sprostali
trwać w burzach
walczyć z wiatrem
żeby nie przegrać
z życiem

a byłem w piaskownicy
o rzeczach tych
nie myślałem
złożyć żagiel
pobuja
doczekać ciszy

x x x


kto by pamiętał
latarnie
które przy ulicach
stały
może stoi antyczna
w starym mieście
w krakowie

któż by pamiętał lata
nad swoim grobem stał
chyba starzec jakiś
zamknięty w ramach czasu

a cobyś chciał zapamiętać
zabrawszy na tamten świat
by wieczność sobie osłodzić
która od Boga jest

Mając ciebie

Mieć ciebie

zimy nie zapamiętałem
ciebie tak
twoje rozgrzane ciało

również wiosnę
zapomnę
kiedy sypniesz
kwiatem

każdy miesiąc
rok cały
ogrodem
w moim sercu

wilczyco
bywasz i taka
co mnie podnieca

Tylko moja

Tylko moja

noc ciemna
deszcz padał
żadnego parasola

kto by chmury
oglądał
kiedy zmierz
zapadł
gwiazdy

owszem

przy drodze
pod dziką gruszą
spełniły się
marzenia

ona
była tylko
moja

po czym
biegliśmy
przed siebie

nie wypuszczając
dłoni

Sielanka

Sielanka

usiadł motyl na kwiecie
kruchutkie skrzydełka
złożył
deszcz siecze
oby nie strącił

szkoda motyla

bo ja mam serce
jak on
ależ kolorowe
bije niczym 
dzwon

zaś w ustach
love

love

przysiadł ptaszek
na gałązce
lubię ptaki i las
przez który
wiatr nie przegwiżdże
nazbieram jagód kosz

i poniosę do domu
konfiturę zrobię
sielankowe życie
takie sobie

Nadzieja

Nadzieja

oś odebrała rozum
gdzie byłem
przyszedłem znikąd

namacując
szukałem klamek
tędy wyjście

droga kręta
noc ciemna
drzewa po boku

świtać nie świta
kędy dalej

jakiś promień
brzask dnia
nadzieja

Pod latarnią

Pod latarnią

ugryzł pająk czarna wdowa krew zatruta aż do mózgu kim jesteś damo kier koszmarny welon czarny uśpiony pożądając ciało oczy meduzy wbite we mnie jaźń  odebrała rozum pod latarnią  najciemniej

Ucajuj po której chodzisz

 nie rozumiesz tego 

iż świat morze dobić 

zatem znajdź miejsce 

walcz

pogoda 

twoje życie 

twój cel 

obracasz się  

jak liść 

spadający z drzewa 

jesień 

twoja pora

jeszcze nie nadeszła 

idź tam 

gdzie światełko 

w tunelu 

nie lękaj się 

tyle razy słyszałem 

ucałuj ziemię 

po której chodzisz 

widzisz 

puki co 

wygrywasz 

jeszcze śmielej 

rozpychaj się 

  x   x   x 

rozdaję nadzieję 

by uwierzyli 

nie jestem Bogiem 

a jednak 

choćby jednego 

wyciągnąć z dołu 

bardzo ważne 

już coś 

sam nie mam 

miłości 

której szukam 

spojrzyj na mnie 

jakoś znoszę  

łamiąc konar 

drzewo przewrócisz 

które trwało 

wieki 

  x   x   x 

przyszła miłość 

skąd 

zapytałem 

czerwieńsze od róż 

moje serce 

zapłonął ogień 

iskierki tańczyły 

spocznij 

przy tym ognisku 

bijące ciepło 

uczuć jeszcze dodam 

by płonąc płonęło 

zawsze 

lecz nie zauważyłem 

kiedy zgasło 

odeszła 

chłodem powiało

 

 x    x   x 

pilnuj które masz 

jeśli spaprałeś 

żałuj 

blisko byłeś 

popełniłeś błąd 

chwila przykładna 

zmieniła życie 

tyle razy wpajali 

zrozumienie 

w las poszło

głodne wilki zjadły 

znaleźli okazję 

nie powstaną 

z niczego 

stracone dni 

lecz nowe nadzieje 

zawsze są 

  x    x   x  

w niewielkim miasteczku 

ukradłem pomarańcza

głodny byłem 

przytrafiło się mnie 

będąc na dworcu 

mele portfel zwinęli 

wsiadłem w pociąg 

jadąc na gapę 

dla miłości 

można wszystko 

zrobić 

sto mil ;przejechać 

nie głupota 

kupiłem kwiaty 

dużego misia 

ona nie chcą 

odtrąciła 

więc po co ten list 

którym napisała 

pójdziesz moim 

śladem 

do czego nie doszło

wariat 

czy głupiec 

sam nie wiem 

teraz kochanie 

nic dla mnie 

nie znaczy 

 x   x    x

zwycięstwem 

nie jestem 

zawsze potyczki 

serce

na szli 

nie ważę 

sprawiedliwym być 

skoro sąd 

źle sądzi 

powyżej korupcja 

trzepią kasą 

rozdaje karty 

który mam 

władzą 

kiedy upadek 

za maskami 

jest 

kłamstwo 

goni kłamstwo 

umywa ręce 

w gazetach piszą 

kto kogo sadzi 

Temida 

oczy przymknęła 

niech dzieje się 

co chce 

zwycięży ten 

który   asa ma 

  x    x    x   

Veni

vidi 

vici

nie Cezar 

który patrzył 

na Rzym 

wracając 

był niepokonany 

Brutus 

swoje swoje zrobił 

zabił 

gdzież mnie 

do władnych 

którzy rządzą 

państwem 

źle postąpią 

historia osądzi 

ja skryty 

w cieniu 

ponieważ 

chcę żyć 

jeśli rozkażą 

wezmę karabin 

orzeł krąży 

który w godle 

nie krzyż złamany 

żaden sierp i młot 

Galop

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

gałąź kiwnęła
Judasz zawisł
srebrniki wypadły
ufać skarbnikowi

patrz
nie grzmij
na pęczki
takich
grzmotów
braknie
w czeliści
poślij

kura ślepa
w ziarno
nie trafia
nie niesie
jaj
potrawką

ludzie ślepi
bez lasek
galopują
niczego po boku


x x x


dom w chmurze
mieszkający anioł
zerka czasem
nasłuchuje

monstrum opuściła
biegnie do nieba
wieczność cała
po cóż zapędy

a biały patrzy
bez rozkazu
Bóg pozwoli
podąży

obłok rozstąpił
martwe morze
zawisło nad moją
głową

x x x


solidny dąb
zamarzył
tysiąc lat
w kanadzie
sekwoją

piły oszczą
lasu nie szczędzą

opał meble
gazety

drukarze drążą
parmezan
zakreślony
pada z hukiem

kamraci
jesienie straciłem
wiosny
szczebiot ptaków

Nucę

11 listopada 2022

Nucę

widzisz tę samą rzekę
którą czasem odwiedzam

bywało częściej
pod nurt popłynę

życie nie łatwe
szczurze uśmiechy

apogeum
ciska się we mnie
serce
pod prąd do ciebie

twoje miasto
nucę po cichu
rozgłośnia RFM
którą lubię

Serbrniki

Srebrniki

szalały oczy
rozważność pod dywanem
w błękitnym niebie
słońce tańczyło
baśń
czy miłość
pomyślałem sobie
podobnie wzdychałem
błędny rycerz
Dulcynei

szwadrony przyszły
zajmując serce
piękne oczy
w które patrzyłem
kochać
jakże inaczej
twoje imię
miłość
mówiąca
językami świata

ciemna noc
światło zgasło
pot i oddech
odlot
kur zapiał
po raz ostatni
srebrniki
na otarcie

autor

gabriel123

W jednym kieunku

W jednym kierunku

autor: Radzikowski

0.0/5 | 0

---

jakież trzeba prawdy
by wstrząsnąć światem
wywarzeniem ościężnicy
kiedy anty

marzenie ściętej głowy
bruk kłamstw
lego

ni łom lub młot
nie rozkruszy
droga do edenu
zawsze gorzka

zawiele życzą sobie
na górze
serce i rozsądek
w jednym kierunku


x x x

wieczność
kiedy kosmos
olbrzym wybuchnie
ziemie wchlonie

science fiction
Star trek
cybor
ludzie
mechaniczni

halo ziemia
jestem tuaj
nie dojrzały
do wypraw

mając setki
wcieleń
uprzedzi

acz za spokojne
mając krase zachody

x x x

byc prostym
tyle potrafię
możni świata
im przypięta
brożka

szeregiem gęsi
po swoje
znajc język rodowy

gęba rządzi
z poczwary
monstrum
piękno nie nakarmi
ino sytego
miska w kwiatki
w którą
zupa nie nalana

Żołnierz

autor:
 Radzikowski

0.0

poszedł na wojnę żołnierz
której nie chciał
okopy
mięso armatnie
zasieki

pany balują
owoce morza
wina

kula nie dosięgnie

szeregowca
w każdej chwili

za ojczyznę
którzy pouciekali
jak szczury
lokując w bankach
szwajcarskich
kapitał

kiedy ty żołnierzu
o włos
ktoś obok
z dziurą
w hełmie


x x x

czekałem
spóźniona oś
dwie minuty
do tyłu
gumą


ławka
przystanek
nieopodal znak drogowy


w prawo


które w tę stronę
życiem
krążę z orbitą
niesie mnie
ziemia

księżyc
poświatą lunatykuje
oceany morza
przypływy
odpływy

im szybciej upływa
bardziej z górki
parą ulecę
w kosmos

x x x

stabilność
kulą u nogi
heretyk
powtarzalność

rozumiesz coś z tego
gdyż ja nie
ten sam tryb
felerny materiał

zgrzytnęło
mechanizm nie chodzi
pokój jeden
świata nie
zobaczy

karmiąc ziemię
wypadł z orbity
a ziemia
nadal się kręci

NADUŻYCIE

POPRAW

1

2

3

4

5

oceń

---

przetłumacz wiersz

dodaj wideo

dodaj audio

do ulubionych

Wolność w sercu

 

6 listopada 2022

Wolność w sercu

nasze decyzje zmieniają
przyszłość
zatem
obalam mity

sam sobie
jesteś panem
niczyim niewolnikiem
gdyż wolność
w twoim sercu
w sercu

kraty
nie odbiorą
ona ptakiem
która poniesie ciebie
do domu

można zniewolić ciało
ale nie duszę i serce
zachowując człowieczeństwo
x x x

mroźne zimy
okiście
uginając gałęzie

mozaiki po szybach
od domu
do domu


koty
przy piecach
psy
w buch
tęgi
nie żartował

biały świat
aż łezka kręci się
w oku
gdzież on

kuligi
radość dzieci
jakby z innej
bajki

na dobranoc
miś uszatek
zając i prosiaczek
do poduszki

niekiedy powracam
po czym
wskakuję
w pendolino
by nie uciekł
chociaż czas ucieka